Τωρα που τελειωνει η παλια χρονια και ερχεται η καινουργια, μοιραστειται και παλι τις ευχες σας για ολα εκεινα που δεν εγιναν και ολα οσα δεν θα γινουν,για ολα οσα περασαν και ξεχαστηκαν και για ολα οσα θαρθουν και θα ξεχαστουν κι αυτα,για ολα οσα επιθυμησαμε και παρεμειναν επιθυμιες,για ολα οσα θα επιθυμησουμε και θα παραμεινουν κι αυτα επιθυμιες.
Τωρα που αλλαζει ο χρονος ας πουμε και παλι τα ιδια ψεμματα με περσι και ας ελπισουμε ξανα για μια Χαρουμενη χρυση Πρωτοχρονια.............

Ιφιγενεια εν Αυλιδι.

Καημενε Αχιλλεα,οταν ορκιζεται η γλωσσα δεν ορκιζεται παντα και η ψυχη.
(Ευριπιδης/Σαλαμινα 480-406 πχ)

Μονο τους φυλακισμενους ενδιαφερουν τα χριστουγεννα,επειδη εκεινες τις μερες ξαλεγραρουν απο την μιζερια της φυλακισμενης τους ρουτινας και ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαιρια να κανουν λιγο μπουγιο παραπανω,να χειροκροτησουν,να φωναξουν χωρις να τους μαζεψει κανενας μπατσοφυλακας σωφρονιστης.Τα Xριστουγεννα και η Πρωτοχρονια ειναι οτι ακριβως και η επισκεψη τους στον κοινωνικο λειτουργο και στην ψυχοπουτανα της φυλακης,μια ευκαιρια να σπασουνε την μονοτονια της καθημερινοτητας τους,μια κρυφη ματια στα μπουτια της γιατρου που θα τους εξετασει ωστα να εχουνε μετα χειρωνακτικη εργασια για το κελλι τους,να τον παιξουνε και να ευχαριστηθουν.Η πλακα ειναι πως αυτο ακριβως που κανουνε οι κρατουμενοι δεν διαφερει σε τιποτα απο αυτο που κανουμε ολοι εμεις οι ελευθεροι,οι απ εξω απ την φυλακη,τον μαλακα,τον κανονικο μαλακα και τον αγιασμενο.Τον ρακοσυλλεκτη της ζωης,αυτον που θα βολευτει με το περισσευμα,το παραπεταμενο,το τιποτενιο και θα του βαλει και μια γιρλαντα απο πανω για να δειχνει εορταστικο.Αυτον που ξορκιζει το ασφυκτικο του δυαρακι στολιζοντας το με κινεζικα μπιχλιμπιδια τραβεστι και το κανει ενα μικρο πουταναδικο,μπας και παραμυθιαστει οτι η ζωη του δεν ειναι τελικα τοσο χαμενη οσο πραγματικα ειναι.
Που καλει συγγενεις για να δει τα χαλια τους ελπιζοντας οτι ειναι πιο χαλια απ τα δικα του.Που αγοραζει δωρα ελπιζοντας να εκβιασει την αγαπη και την εκτιμηση οποιου εχει την αναγκη:της μανας,του γκομενου,του προισταμενου.
Ειναι πραγματικα συγκινητικη η ετοιμοτητα του δημαρχη Αθηναιων να αντικαταστησει το δεντρο τσακ μπαμ σε δυο μερες.Για οτιδηποτε αλλο θα χρειαζοταν αιτησεις επι αιτησεων,αναμονη μηνων,εγκριση κονδυλιων κλπ κλπ Αλλα το δενδρο των Χριστουγεννων?Κι εχω την εντυπωση πως ολα αυτα που συνεβησαν μετα τον φονο του Αλεξη θα αφησουν αυτο μονο στα ψυχικα χρηματοκιβωτια των νοικοκυραιων:τους αλητες που μας εκαψαν το δενδρο και παραλιγο να μας γαμησουν και τα Χριστουγεννα....
Οι αλητες που τους εχετε γαμησει καθε υποψια φωταγωγησης στην ζωη τους προοριζοντας τους για εργατες ανασφαλεις και ανασφαλιστους.Που θα βαφτισουν τον φοβο και την μιζερια τους χριστιανικη αγαπη και ετσι ηρεμα και γλυκα θα γερασουν περιμενοντας την συνταξη.Μετρωντας τις φορες που δεν γαμησαν,που δεν γελασαν,που δεν κατουρησαν πανω στις μουρες οσων ηταν ετοιμοι να τους καψουν επειδη ψελλισαν κατι διαφορετικο,μια αποκλινουσα συμπεριφορα που δεν χωραει στις μερες αυτες της οικουμενικης αγαπης.
Γιατι για να αγαπας τον πλησιον σου ακριτα και τυφλα αυτη ειναι η βασικη προυποθεση:
να εισαι τοσο μαλακας η τοσο κακος ανθρωπος οσο κι αυτος.......
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ............

Ανοιχτε τα τρελλαδικα να βγει ο κοσμος εξω
να δω αν ειναι πιο τρελλοι οι μεσα απ τους απεξω.....

Ας υποθεσουμε λοιπον πως εναποθεσαμε τις ελπιδες μας σ ενα αβεβαιο μελλον,εκει που συνωστιζονται ολες οι ζωες,εκει που οι ανθρωποι ξεχνουν και χανονται,εκει που η μηχανη του χρονου δεν αφηνει περιθωρια και επιλογες,εκει που οι μνημες χανουν την σημασια τους και γινονται αφηρημενες εννοιες,εκει που οι αγαπες εξανεμιζονται χωρις ουσιαστικη αιτια,εκει που θα φτασουν καποτε ολοι και απορημενοι θα κοιταζουν δεξια αριστερα προσπαθωντας να καταλαβουν τι συμβαινει,εκει που θα μαθουμε τελικα την αληθινη αληθεια και απογοητευμενοι θα διαπιστωσουμε το κενο που μας περιβαλλει,το κενο που εφαρμοζει τους κανονες του χωρις να υπολογισει,επιβαλλοντας σε ολους ανεξαιρετως την ιδια τιμωρια χωρις διακρισεις και χωρις συμπαθειες.

"Μεσα απ τα συντριμια φορες εμφανιζονται αλλα συντριμια,κι οπως βρισκεσαι ξαφνικα σε μερη που δεν θα διαλεγες,ετσι βρισκεσαι πισω σε στιγμες που βουλιαζουν στους στροβιλους της μνημης και καπου καπου αναδυονται σαν τα απομειναρια ενος ναυαγιου,σαν τα κομματια ενος πλοιου που η ξαφνικη και αναπαντεχη καταιγιδα τσακισε τα στεγανα του και πλημμυρισε τα αμπαρια και τις καμπινες του.
Ο Τιτανικος της ζωης μας ξερνα ενιοτε τα συντριμια του, αναγκαζοντας τους επιζησαντες να ξαναβρισκονται μπροστα στην τραγωδια, και να ξαναζουν τις ωρες που η τρικυμια κυριευε τις ζωες τους και απειλουσε να τους καταπιει.Εκει που οσα παρακαλια κι αν ακουστηκαν η θυελλα ανηλεη και σκληρη σφυροκοπουσε πανω απ τα κεφαλια τους μετατρεποντας την ζωη σε μαρτυριο και την αναγκη για επιβιωση σε πρωτευοντα σκοπο.Εκει που οσο η καρδια κι αν εραγιζε τα κυματα κι ο αερας σ ενα συμπαιγνιο αδιαφορωντας για τα παντα ειχαν βαλθει να αφανισουν οτι ειχε μεινει ορθιο και υγιες.
Εκει που η ψυχρη λογικη κατατροπωνε το συναισθημα,εκει που το μυαλο αποφασιζε να διαλυσει την καρδια.
Εκει που σαν απο θαυμα σωθηκαμε και ξαναπατησαμε σε στερια, εξαθλιωμενοι και αποστεωμενοι,κουβαλωντας το φορτιο της μνημης,τις σωματικες βλαβες και την πικρα
του ναυαγου που παρ οτι σωθηκε δεν μπορει να ξεχασει......................"
για κεινους που δεν ξεχνουν.

Η Αθηνα στα καρβουνα........burn mother fuckers....burn.....

Καποτε θαρθουν να σου πουν πως σε πιστευουν σ αγαπουν και πως σε θενε
εχε το νου σου στο παιδι,κλεισε την πορτα με κλειδι ψεμματα λενε.
Καποτε θαρθουν γνωστικοι,λογαδες και γραμματικοι για να σε πεισουν
εχε το νου σου στο παιδι,κλεισε την πορτα με κλειδι θα σε πουλησουν
Κι οταν θαρθουνε οι καιροι που θαχει σβησει το κερι στην καταιγιδα
εχε το νου σου στο παιδι γιατι αν γλυτωσει το παιδι
υπαρχει Ελπιδα........
Καλο ταξιδι Αλεξανδρε......

"Ο χρονος ειναι λικνο της ελπιδας,ταφος της φιλοδοξιας,αυστηρος ελεγκτης των ανοητων,σωτηριος συμβουλος των φρονιμων.Σε μερικους φερνει οτι φοβουνται,σε αλλους αυτο που επιθυμουν."
Ε.Κολτον

Ολες οι πραξεις και οι λεξεις μοιαζουν να επαναλαμβανονται σκοπιμως σε μια προσπαθεια
να γινει συνειδητο αυτο που η ψυχη αδυνατει να εκλαβει ως δεδομενο.Παιζουμε το παιχνιδι των αοριστιων και μετακινουμε τα πιονια μας εναντια στον ανυπαρκτο εχθρο που θελει να μας βλαψει.Μεταμφιεζουμε τις μερες μας κατω απο ακριβα αυτοκινητα,φανταχτερα ρουχα,
εξοδους και παρτυ,δωρεαν μοναδες στα κινητα,δανεια και συμβολαια,εξασφαλισεις και φιλοφρονησεις,μοντερνα σπιτια και trendy look.Κι οταν ξυπναμε το πρωι ο ιδιος πονοκεφαλος βασανιζει το θολωμενο απ το αλκοολ της προηγουμενης νυχτα μυαλο μας..Ο ιδιος φοβος σκεπαζει την ταλαιπωρημενη μας ψυχη και η ιδια απορια κρεμεται στο ταβανι.............
No more money,no more fancy dress
this other kingdom seems by far the best
until its other jaw reveals incest
I will not go
prefer a feast of friends to the giant family.....

Αποθεματα ζωης που εμειναν καλα φυλαγμενα στις αποθηκες της αμυντικης γραμμης.
Πηγες αισιοδοξιας που στερεψαν προς στιγμην αλλα η φθινοπωρινη βροχη τις επανεφερε
σε λειτουργια.Σχεδια που δημιουργηθηκαν μεσα στην αβεβαιοτητα της επομενης μερας και
στην απελπισια της στιγμης.Ματια που αυταφαιρεσαν την ικανοτητα τους να λειτουργουν και χρειαστηκαν μυδριασεις,παρεμβασεις και επεμβασεις.Χειλη που στερηθηκαν το μειδιασμα,αυτια που αρνηθηκαν ν ακουν την αληθεια.Και μια καρδια που αφυδατωθηκε προσπαθωντας να περασει την ερημο της μοναξιας χωρις καμια προμηθεια νερου.
Σπρωξτε με πισω στην ζωηηηηηηη!!!!!!!!!!

Bright eyes.......big city
keep looking for new and pretty.....

Κρυφα στις γωνιες ανταμωνουν οι θλιψεις με τις αναμνησεις,
στα ματια φτερουγιζουν τα χρονια που αθελητα περασαν,
στα χερια χαραγμενες οι μαχαιριες του χρονου.
Συχνα το μυαλο εκστασιαζεται απ την σκληραδα που το ζωνει,
στεκεται μουδιασμενο,πασχιζει να αποτιναξει την σκονη της αποστασης.
Οταν το κλειδι γυριζει στην κλειδαρια ελευθερωνονται οι μνημες.
Κλεινοντας τα ματια σκορπιζουν μακρια ολοι οι ποθοι,
τωρα την ολη σημασια εχουμε δωσει στο παρον.
Τωρα οι συναντησεις συντελουνται στο χωρο του αορατου,
δυο ξενοι στην ιδια πολη.

Η νυχτα θελει να πεταξει αλλα της λειπουν τα φτερα
η λυπη μου κανει νερα και πλημμυριζει το αμαξι
τα φωτα μου αναβοσβηνω κι η πολη τοσο δοτικη
σαν ρημα στην παθητικη που δεν θα μαθω να το κλεινω

η νυχτα θελει να πεταξει και μπαινω στ αυτοκινητο
μ ενα προαισθημα κακο σαν τον αδιαβαστο στην ταξη
ζω μεσα σε αναχωρησεις και φωτα εκτυφλωτικα
εμαθα κι αλλα μυστικα που δεν τα λενε στις ειδησεις

Ρανταρ κανενα δεν με πιανει στην πτηση μου την σιωπηλη
γραφω στης νυχτας το χαρτι με συμπαθητικη μελανη
εκεινη εφυγε μακρια και δινει αλλου τις υποσχεσεις
μεσ το ταμπλο γραφει δειλα οτι αγαπουσες ν αναιρεσεις............

Η ανισορροπια των σχεσεων ειναι το δυσκολοτερο μερος της αποδοχης και της συνειδητοποιησης.Δεν υπαρχει πλεον τροπος κατανοησης, ουτε παραδοχης.Ολα βαδιζουν σ ενα δρομο με οδυνηρη σημανση,με βαναυσες ειδοποιησεις και με κυνικες προειδοποιησεις.Καθε στροφη κρυβει πισω της την εκπληξη και την απογοητευση.Καθε παρακαμψη αποδεικνυεται ανωφελη και ανεπαρκης.Καθε σταθμος στοχευει στο να αποδειξει την πλαστοτητα και την ψευτικη δομη των οσων ζησαμε.
Ξερω πως οι χαρουμενες καρδιες θα θεωρησουν και παλι οτι παραλογιζομαι και εμπιπτω στους αστοχους μελαγχολικους στοχασμους μου,ομως τα γεγονοτα καθημερινως ερχονται να επιβεβαιωσουν πανηγυρικα την αληθεια των λογων μου και την πραγματικοτητα των φοβων μου.
Τελικα δεν μενει κατι αλλο απ το να δεχτω και γω σαν μοναδικη αληθεια το ψεμμα και την υποκρισια των οσων στο παρελθον πιστεψα και ασπαστηκα,των οσων επενδυσα και αγαπησα,των οσων ματαιως προσπαθησα να μετατρεψω σε μελλον.

Παρατηρω και αφαιρω οσα υποσχονται κι οσα δεν εκπληρωνουν.
Στροβιλιζομαι σε σκεψεις που αγωνιουν για το αυριο,σε μαχες που δεν αμφιβαλλουν για την ηττα τους,σε πεδια που το δικαιωμα εχει αντικατασταθει απ την αναγκη.Αφηνομαι σε χερια πουναι δεσμια σε εξωγενεις παραγοντες,σε χερια που δεν εχουν την ικανοτητα της αφης.
Ολα οσα στιγμιαια μοιαζουν να εμφανιζονται χανονται το ιδιο στιγμιαια
σαν απο μια μαγικη πραξη.Αναιρω σε μονιμη βαση καθως ταυτοχρονα καταληγω σε συμπερασματα..........
Εξω παρ ολα αυτα η ζωη συνεχιζει να μετατρεπεται σε αγευστες φλοιδες πορτοκαλιου,κανοντας τις μερες νυχτες και τις νυχτες μερες................

Μερες καλυτερες θαρθουν
το λεει το ενστικτο μου,
αυτο το κατι μεσα μου το εντελως δικο μου.
Χαραζουνε τα προσωπα
τα βλεμματα γλυκαινουν,
γιατι ταλαιπωρηθηκα και τωρα το μαθαινουν.
Κι αυτοι που με πληγωσανε καθως το φως τελειωνει,
αισθανονται την μοναξια που τωρα τους κυκλωνει......

Running over the same old ground,what have we found?
The same old fears WISH YOU WERE HERE.......

I was doing time in the universal mind,i was feeling fine.
I was turning keys, i was setting people free,i was doing all right.
Now i m so alone,just looking for a home in every place i see
i m a freedom man,i m a freedom man, thats how lucky i am.......

Η αναρτηση μιας νεας ορασης τεχνητα γονιμοποιημενης, θα αποτελεσει την αρχη μιας καινουργιας οπτικης γωνιας που θα βασιζεται στην παρεμβαση εξωτερικων δυναμεων και κατα συνεπεια θα ακολουθησει μια πορεια εντελως διαφορετικη απ οτι μεχρι τωρα ξεραμε.
Οι κορες θα διασταλλουν ξανα ανγνωριζοντας εκ νεου τις καινουργιες φωτεινες εικονες που ο χρονος και η παθηση ειχαν φροντισει να εξαλειψουν μερικως.Ο αμφιβληστροειδης με το ειδωλο θα αρχισουν μια καινουργια σχεση ανατρεποντας και απορριπτοντας οτι μεχρι τωρα τους βαρυνε.Και μεσα απ το λαμπρο φως θα αναγεννηθουν οι ινες και τα οπτικα νευρα,θα εστιασουν οι φακοι και θα προσανατολιστουν οι χαμενοι αντικατοπτρισμοι που νοσουσαν τοσα χρονια και εκλειναν μεσα τους το σκοταδι και τις σκιες σε μια προσπαθεια να ισοζυγισουν την εσωτερικη πικρα και το ερεβος της ψυχης.
In hope we trust..............

Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation

Its the dark hours of the soul
when the nightmares take their roll
when the shadows come to mock
against the ticking of the clock
when the demons of the night
come like vultures for their bite
in the dark hours of the soul
when the nightmares take their roll.......

Ευτυχως πουχα φυλαξει ενα ονειρο............

If you should go skating on the thin ice of modern life
Dragging behind you the silent reproach of a million tear-stained eyes
Dont be surprised when a crack in the ice appears under your feet
You slip out of your depth and out of your mind with your fear flowing out behind you as you claw the thin ice.....

Cells constitution damage..........
Τα ματια ειναι τα γεννητικα οργανα της αντιληψης.Εχουν υφαρπαξει την εξουσια των αλλων αισθησεων.Το σωμα γινεται ενας λεπτος αδεξιος μισχος για να βοηθησει τα ματια στις περιπολιες τους.Τα ματια ειναι θεος και κοσμος,εχουν τον δικο τους ισημερινο.........

Αλλαζουν οι ζωες των ανθρωπων και γινονται ξενες και αγνωστες.Γινονται μικρες και απογοητευσιμες,γινονται κλειστες πορτες και αγνωστοι δρομοι,γινονται μοναξια.
Αλλαζουν οι ζωες μας και γινονται αλλες,αφηρημενες και ακρωτηριασμενες,γινονται σκληρες και αλαλες,γινονται μοναξια.
Αλλαζουν οι ζωες γυρω μας και γινονται φτηνες και καταναλωσιμες,γινονται
αποτυχημενες προσπαθειες να ξαναγινουν οπως πριν,γινονται μοναξια.
Κι οταν εισβαλλει κανεις στην μοναξια και στην απομονωση,διαπιστωνει πως μερος της ειναι κι αυτος,πως κι αυτος εχει μεριδιο και κληρονομια,πως κι αυτος ειναι μοναξια,και τρομαζει,και φοβαται,και κρυβεται πιο βαθεια στην ησυχια και στην απομονωση του.
Αλλαζουν οι ζωες αλλαζουν και κανεις μας δεν το καταλαβαινει,ολοι το εκλαμβανουν ως εξελιξη και ως καλυτερευση,κι αυτες αλλαζουν και γινονται αλλες,μικρες και αγνωστες,γινονται ΜΟΝΑΞΙΑ.

Το χθες και το σημερα πολλες φορες δημιουργουν την εντυπωση ενος ενιαιου ομοιομορφου κραματος που δυσκολευεται να ξεχωρισει, σε βαθμο που η μνημη να μπερδευει τα ερεθισματα και να φτανει σε κατασταση black-out.Δεν διωχνουμε τους ανθρωπους που αγαπαμε απο διπλα μας καθε φορα που θελουμε να πραγματοποιησουμε αλλαγες στην ζωη μας.Οι αλλαγες γινονται μαζυ και μεσω αυτων.Στην πολυπλοκη πορεια η συναντηση με το αδυνατο ειναι μια ακομα προκληση για την αντιμετωπιση του.Η ανευ ορων εγκαταλειψη και η εγωιστικη αδιαφορια ειναι χαρακτηριστικο των αδυνατων και οχι των αποφασιστικων,καλυτερα ανασταλτικος και παρων παρα αποφασιστικος και απων.....

Και περπατω.... εκκενωνοντας ανα τακτα χρονικα διαστηματα τα φορτια της μνημης που συσσωρευονται στον εγκεφαλο δημιουργωντας κρισεις πανικου και συγχυσης.Οι αποφασεις που λαμβανονται κατα την διαρκεια της μερας αναιρουνται στην διαρκεια της νυχτας και αντιστροφως.
Η ψυχοφθορα αυτη διαδικασια ευνοει την δημιουργια χρονικων κενων αναμεσα στο πριν και το τωρα,με αποτελεσμα να διαστρεβλωνεται η κριση,να ενοχοποιουνται οι πραξεις και να αποσταθεροποιουνται οι ισορροπιες.Δεν ξερω αν πρεπει να δεχθω ως γεγονος αυτην την καθημερινοτητα η πρεπει να προσπαθω κατ επαναληψη να επαναπροσανατολισω την πυξιδα της ψυχικης μου ευσταθειας.Ο χρονος θα αποδειξει το ορθον των αποφασεων.......

.....και σμιγουν και χωριζουν οι ανθρωποι και δεν παιρνει τιποτα ο ενας απ τον αλλον,γιατι ο ερωτας ειναι ο πιο δυσκολος δρομος για να γνωριστουν,κι οποιος δεν εχει την δυναμη φευγει μακρια.......

Και ο καιρος κυλα,και οι σκεψεις διαμορφωνονται,και οι συνεπειες αρχιζουν να εμφανιζονται δειλα δειλα στον θολο οριζοντα του χειμωνα.
Κανεις δεν ειναι ακομα ετοιμος,κανεις δεν μπορει να ξερει,κανεις δεν καταλαβαινει το πως και το ποτε αλλα ουτε και το γιατι.Καθε μερα φερνει κι αλλες αποφασεις που η επομενη τις αλλαζει.Αλλοτε ευγνωμονεις κι αλλοτε βλαστημας,αλλοτε πονας κι αλλοτε χαιρεσαι, ομως το αποτελεσμα παραμενει το ιδιο.Η ζωη αλλαζει μονο οσα της επιτρεπουμε να αλλαξει κι οσοι πιστευουν οτι δεν ειναι ετσι μενουν επ αοριστον δεσμευμενοι σε μια πλανη που θα ταλανιζει την ψυχη και το μυαλο τους μεχρι να αποδειχθει το αυτονοητο.Κριμα που τα ονειρα μας παραμενουν ονειρα,εμεις δεν σταθηκαμε ικανοι να τα κανουμε πραξεις,τα υπολοιπα ειναι φτηνες δικαιολογιες και εφηβικες εγωιστικες μπουρδες........

Αργα την νυχτα οταν οι προσωπικοι δαιμονες εφορμουν συγκρουομενοι ο ενας με τον αλλο σε μια αδιεξοδη προσπαθεια να φτασουν πρωτοι στα βαθη της ψυχης και να διαταραξουν με τις φωνες τους την φαινομενικη ηρεμια και γαληνη.
Αργα την νυχτα οταν οι φωνες απο το παρελθον πλημμυριζουν την καμαρα και σκεπαζουν με την ηχω τους καθε αλλο ηχο.
Αργα την νυχτα οταν η μοναξια σαν εργοστασιακη πρεσσα συμπιεζει σκεψεις,συνειρμους και συμπερασματα μετατρεποντας τα σε συμπαγες κραμα που κατω απ το βαρος του κυρτωνει καθε αντοχη.
Αργα την νυχτα οταν η μνημη δημιουργει κενα και συμπληρωνει αυθαιρετα οπως εκεινη νομιζει την αδεια πλευρα του κρεβατιου.
Αργα την νυχτα οταν το σωμα κουρασμενο γερνει αργα στο πλαι και αφηρημενο απ την οδυνη απλωνει τα χερια να αγκαλιασει την απουσια.
Αργα την νυχτα οταν τα ονειρα πλαθουν εφιαλτες και οι εφιαλτες φερνουν την χαραυγη ενω ακομα τα αστρα λαμπουν στον ουρανο,αργα την νυχτα..........

Χιλιαδες μνημες και χρωματα που στροβιλιζονται στα ακινητα αιγαιοπελαγιτικα νερα.Η αβεβαιοτητα της στιγμης ευκολα μπορει να μετατραπει σε μελλοντικους συνειρμους,αντιποδας σ ενα παρον που συνθλιβεται κατω απ το βαρος της αποτυχιας και της εγκαταλειψης.
Ολα παραμενουν σιωπηλα σε μια στημενη προσπαθεια να δεχτουμε το γεγονος και να προσποιηθουμε πως ετσι ειναι το σωστο και ετσι θα πορευθουμε.Και οπως χιλιαδες αλλοι πριν απο μας πεφτουμε και μεις στην παγιδα,στην ιδια παγιδα που θελει να δειχνουμε καλυτεροι,ανεξαρτητοι,απεγκλωβισμενοι και χειραφετημενοι.Ομως στην πραγματικοτητα χορταινουμε για μιαν ακομη φορα την πεινα του εγωισμου μας, παραβλεποντας το βαρος της μοναξιας που προκειται να φορτωθουμε στους ωμους, αδιαφορωντας για τις κρυες χειμωνιατικες νυχτες και τα μοναχικα δειλινα που η ψυχη θα πλαναται σαν αρπακτικο διαγραφοντας κυκλους στον αερα,αψηφωντας ολα εκεινα που μεσα στην ενταση της στιγμης φαινονται ευκολα και απλα,φαινονται αλλα δεν ειναι.

Η ζωη μετατρεπεται αργα αλλα σταθερα αφηνοντας την γευση του στυφου σ οσα χειλη εχουν την δυνατοτητα να το καταλαβουν.Τα υπολοιπα ειναι αχρωμες εικονες και αγευστες μπουκιες στα ματια και στο στομα εκεινων που εθελοτυφλουν και αγνοουν την πραγματικοτητα.........
Χρονια πολλα.....16/9/1963-16/9/2008....

Βηματα μνημης που δρασκελιζουν κρυφα την κλειδωμενη πορτα του νου και επαναφερουν στο προσκηνιο οσα το μυαλο προσπαθησε σκληρα για να απομακρυνει.
Κινησεις και πραξεις της καθημερινοτητας που τωρα αποκτουν ιδιαιτερη σημασια καθως πυροδοτουν το βραδυκαυστο φυτιλι της οδυνης για οτι ξαφνικα χαθηκε και μετατραπηκε σε παρελθον.
Οι ανυποπτοι θεατες του δραματος συντελουν με τον τροπο τους στην επιμηκυνση αυτης της καταστασης, που ισως τελικα μετατρεψει το μυαλο σ εναν καλο αγωγο του πονου με μηδενικες τις πιθανοτητες να επανελθει στην προηγουμενη του μορφη.
Αναποδα πεδια,αντιστροφες μετρησεις,αντιξοες συνθηκες και ανυπαρκτες ελπιδες για μελλοντικη συγχωνευση της πραγματικοτητας με την απωλεια του παρελθοντος.
Συνοδευω την ζωη και σαν παρατηρητης σημειωνω τις αλλαγες που ομως δεν καταφερνουν να γινουν και εντος μου.Με μια λεξη εξαπατω τον εαυτο μου και προσποιουμαι πως αυτο δεν συμβαινει σε μενα.....ποσο θλιβερο πραγματικα να διαπιστωνεις πως πεφτεις θυμα μιας απατης που δημιουργειται με γνωμονα την ιδια την απατη και εφαρμοζεται εξ αιτιας αυτης.

Λεξεις που αλλοτε θα σημαιναν πολλα,πραξεις που καποτε θα εφερναν χαρα,λογια που θα πυροδοτουσαν ολοκληρες νυχτες,κινησεις που θα δημιουργουσαν εκσταση και θα εκσφενδονιζαν στο απειρο την στιγμη.Βλεμματα που σ αλλοτινους καιρους θαφθαναν για να εκραγει το απλο σε συνθετο,η κουραση σε ξεκουραση,η νυστα σε αγρυπνια,η ρουτινα σε πρωτοτυπια.
Η φθορα του χρονου αντιστρεψε τα δεδομενα και δημιουργησε σιωπη,κουραση και ρουτινα.Δημιουργησε εντασεις χωρις αιτιολογια και προτασεις που δεν θα γινουν ποτε γεγονοτα.Κι οσο η προσπαθεια αποφυγης της αποδοχης συντελειται τοσο η σιωπη και η κουραση θα καταλαμβανουν ολο και περισσοτερο χωρο στο κενο της αποστασης.

....αχ να με παιρνατε σ αλλους κοσμους να πω αντιο στους

ανθρωπους και τα βασανα....

τους ουρανους μ εσας να αγκαλιασω και κει ψηλα,ψηλα οταν φτασω να πω ανασανα..ανασανα...UFO.....UFO......

Δυσκολες μερες και ευκολες νυχτες.Δεν γραφω πια απο αναγκη αλλα απο εξη.Κι οπως αποσταθεροποιουνται αργα και μεθοδικα οι συνοχες και οι συνηθειες, ο νους δημιουργει καινουργιες, ως αμυνα σ αυτα που χανονται,ως αντιδοτο στην δηλητηριαση της ληθης,ως αντικαταστατο σ οτι καταστρεφεται.
Αποπροσανατολισμενες γενιες,αυτοχειρες συνειδησεις,αυτοαμυνα και ενοχες,απολαυσεις που μετατραπηκαν σε μνημες και στοιχειωνουν τα ερημα μυαλα.
Η συνειδητοποιηση του θανατου μπορει να μετατρεψει το φως σε σκοταδι,την ηδονη σε πονο,την ενεργη μνημη σε ληθαργο και το αυτονοητο σε παραλογισμο.
Εως τοτε θα ακροβατουμε σε μια αποσυντονισμενη προσπαθεια ολοκληρωτισμου,σε μια γκιλοτινα που στομωσε η λεπιδα της,σε εναν τροχο της τυχης με φθαρμενη την ακιδα ορισμου,σε μια πυξιδα με σβησμενα τα σημεια του οριζοντα,σε εναν κοσμο που δεν λειτουργησε και δεν θα λειτουργησει.Ο χρονος ειναι η μοναδικη ελπιδα ανατροπης ολων των παραπανω με την προυποθεση να οριζεται σωστα κι οχι συμφωνα με οσα συμφερουν καθε φορα..........

Αποδοχες

Τα χρονια.οι μηνες,οι μερες,οι ωρες,τα λεπτα και τα δεπτερολεπτα, περικλειουν μεσα τους τις μνημες μας, και τις αναμνησεις μας, και οπως κυλουν ασταματητα παιρνουν μακρια μας ολα αυτα, αφηνοντας πισω ενα μεγαλο κενο, που ο καθενας μας προσπαθει να γεμισει με καθημερινες ανωφελες ασχολιες,με εφημερες απολαυσεις και υλικα κεκτημενα που κι αυτα με την σειρα τους παρασερνονται απο την δινη του χρονου και χανονται μακρια.

Αλιμονο στην θνητη μας μοιρα και στο τρωτο μας πεπρωμενο που θελοντας και μη καποια μερα θα υποκυψει στην δινη του χρονου και θα χαθει κι αυτο μαζυ με τ αλλα μακρια...........

Ολοι το ιδιο κουπι που τραβαγαμε τραβαμε,και θα το τραβαμε μεχρι τη μερα που θα φερουμε κορωνα αντι για γραμματα.....Ε...τοτε θα μας κανουν λιπασμα.

Χρονια βλεπω στο λιμανι πλοια να σαλπαρουνε
κι οπως τα κοιταζω λεω θε μου ας με παρουνε...

Οι φιλοι που αργησαν να επιστρεψουν,οι μερες που αργησαν ναρθουν,οι νυχτες που στερηθηκαν την αυγη,οι φωνες που σιωπησαν αναιτιως.
Εκεινοι που εφυγαν πριν προλαβουν,εκεινοι που εμειναν και δεν προλαβαινουν,αυτοι που φυγανε να με καλουν σε παρτυ κι αυτοι που μειναν να μου λειπουν πιο πολυ.
Ολες οι αδεσποτες μνημες,ολες οι στιγμες που δεν υπηρξαν,ολα οσα συντελουν στο τραυμα,ολα οσα απομειναν ορφανα και συνωστιζονται στις ακρες του μυαλου μου.
Δικαιως η αδικως εποφθαλμιουμε στην επερχομενη γιορτη που με τα χρονια θα καταντησει επετειος.Στο γεγονος που ευελπιστουμε οτι θα αλλαξει την ροη.
Και τα χρονια κυλουν προετοιμαζοντας μεθοδικα και αλανθαστα οτι ειναι προεπιλεγμενο και προκαθορισμενο.Η αδυναμια μας να μην καταληξουμε εκει στοιχειωνει τις ζωες μας και τρομοκρατει τα ονειρα μας.

αδικα ανησυχουσα.....

Αργησε το φεγγαρι να βγει αποψε κι η κορη μου να επιστρεψει αργησε.Κι οι δυο τους ειχανε δωσει ραντεβου.Το φεγγαρι με τ αστερια,η κορη με τα νειατα της.Αδικα ανησυχουσα αποψε αφου ονειρευτηκα την κορη μου πανσεληνο και το φεγγαρι εξω απ την πορτα να γυριζει το κλειδι ........

Χρόνια τώρα παρατηρώ μία ελίτ επιβατών, ντόπιοι ως επί το πλείστον, άνω των 50, με πολλά μπαγκάζια και πολλά παιδιά, να ξεπερνούν με χαρακτηριστική ευκολιά τα μέτρα προτεραιότητας και να μπαστακόνονται προκλητικά στο σαλόνι της τρίτης θέσης στον καναπέ που προοριζόταν για μένα, που στην τελική είχα φτάσει και στο λιμάνι μισή ώρα πριν από αυτούς. Δεν αντιδρούσα, γιατί δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς. Αυτή τη φορά όμως η δικαιοσύνη ξέσπασε. Έμπειρες ομάδες γενναίων λιμενικών έκλεισαν εγκαίρως τις τρύπες από τις οποίες αυτά τα ποντίκια της κουτοπονηριάς συνήθιζαν να μας χλευάζουν, αποσπώντας ένα δυνατό χειροκρότημα από όλους εμάς τους νομοταγείς πολίτες. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και μετατροπή τους σε ήρωες της ημέρας.Απίστευτη μπούρδα αυτές οι αριθμημένες θέσεις στα καράβια. Τα πλοία δεν είναι αεροπλάνα, είναι ελεύθεροι cool χώροι με απεριόριστη θέα και δικό τους μικροκλίμα. Δε χωράνε νούμερα και δικό μου δικό σου. Ένα σωστό πλοίο οφείλει να είναι υπερφορτωμένο, γεμάτο τσιγγάνους και να μην πηγαίνει παραπάνω από 20 μίλια την ώρα. Οτιδήποτε άλλο είναι βλαχώδεις απόπειρες μεταμοντερνισμού μίας κοινωνίας που χωρίς να έχει περάσει Διαφωτισμό και δίχως να αντιληφθεί την ύπαρξη της δεκαετίας του 60 επιχειρεί τώρα να το παίξει προοδευτική.Μεγάλη βλακεία αδερφάκι μου επίσης ο φραπές γλυκός με γάλα σε πλαστικό ποτήρι, τη στιγμή που είσαι αραχτός στο πλάι του καταστρώματος χαζεύοντας το γκομενάκι απέναντι με τη ρόγα τίγκα και το πιο εμφανές δε γίνεται μαύρο στριγκάκι να διαγράφεται απαλά μέσα απ το λευκό κολλάν. Το πιο πιθανό είναι, ότι ένα απαλό αεράκι θα φυσήξει, το ποτήρι θα τον πάρει και εκείνος ο φραπές γλυκός με γάλα με όλα του τα συστατικά σε εκγρήγορση θα απλωθεί πανηγυρικά στο καβάλο σου, με αποτέλεσμα να περάσεις το υπόλοιπο της διαδρομής μέσα στο sleeping bag ντροπιασμένος, προσποιούμενος ότι κοιμάσαι.Ήρθε η ώρα να τελείωνουμε με όλα αυτά τα θλιβερά κατάλοιπα του παρελθόντος. Τύποι που παίζουν τα ίδια και τα ίδια στην κιθάρα, σκυλιά που κατουράνε παντού, ψυχοπαθείς ιδιοκτήτες που επιμένουν να τα αποκαλούν χαριτωμένα, εκείνος ο τρομακτικός ήχος από τη mona lisa κάθε φορά που πιάνουμε λιμάνι. Επίσης όλα τα καζανάκια που πατούνται με το χέρι πρέπει επιτέλους να αντικατασταθούν από νέα που θα πατούνται με το πόδι. Έχει καταντήσει αηδία Ένας νέος κόσμος ανατέλλει και εμείς είμαστε οι προπομποί του. Ρίψη στη θάλασσα και ισόβιος εγκλεισμός στο θερμοκήπιο πισω από την πλώρη ντάλα μεσημέρι θα είναι η απάντηση από δω και μπρός.

Να περνουν οι μερες...... διαπιστωση μιας πραγματικοτητας που εδραιωνεται χρονο με τον χρονο και αντικαθιστα την λαχταρα του παρελθοντος.Η μερα μια αδιακοπη κουρσα για να ερθει η νυχτα,και η νυχτα μια αγωνιωδης πορεια για να ρθει το ξημερωμα.Καμια στροφη στο αδιεξοδο,καμια εξοδος στο μονοδρομο.Ολες οι προσπαθειες αναστροφης καταληγουν σε αποτυχια.Βαδιζουμε ολοταχως για το οδυνηροτατο φιναλε...

The cause becomes duty,dutys the blow.Which kill the picture,death of the show.
Innocent youth,falsehood for truth..........

Οδυνηρα και χωρις σκοπο,απολυτα εγκαταλελειμενοι στην τυχη,χωρις καμια επαγρυπνηση για την πραγματικοτητα,βυθισμενοι σε ονειρα και οραματισμους,σαλευοντας μεσα σε ανηλιαγα δωματια,ξεκομενοι απ την αληθινη επαφη,διχως προσπαθεια διαφυγης απ το αδιεξοδο,μπλεγμενοι στους λαβυρινθους της αλλοτριωσης,περνωντας το ψεμα για αληθεια και την αληθεια για ψεμα,μπερδευοντας το λυκαυγες με το λυκοφως,παρατεινοντας την πλαστη πραγματοποιηση των ονειρων μας,σκυβοντας ξανα και ξανα το κεφαλι,συγκρουομενοι σε στροφες σκοτεινων λεωφορων,ατενιζοντας ηλεκτροφορους οριζοντες,χαμενοι μεσα στο μεγαλειο της πλανεμενης μας πορειας,ετσι ανθρωπακια οπως γεννηθηκαμε συνεχιζουμε την ιδια πορεια,συνεχιζουμε την ανωφελη ζωη μας.......

Η υπαρξιακη μοναξια τυλιγει τον ανθρωπο μ ενα αορατο διχτυ,που παρ οτι αορατο δεν του επιτρεπει να ζησει και να απολαυσει τιποτα απ οτι τον περιβαλλει.
Η υπαρξιακη μοναξια πολυ πιο χειροτερη απ την μοναξια του ερημιτη,γκρεμιζει καθε ονειρο και καθε σχεδιο που πλαθεται σε στιγμες ψευτικης ευφοριας.
Η υπαρξιακη μοναξια αντιστρεφει τους ορους αντιληψης των πραγματων και δημιουργει ενα συνεχες χασμα αναμεσα στον ανθρωπο που κατεχεται απ αυτην και στους υπολοιπους.
Η υπαρξιακη μοναξια δεν ξεπερνιεται με κανενα διεγερτικο,ναρκωτικο,αλκοολ η σεξουαλικη επαφη.Ο ανθρωπος που γεννιεται μ αυτην ειναι καταδικασμενος να ζησει μονος του γιατι οι οποιες προσπαθειες να βρει ταιρι καταληγουν σε αποτυχια.
Η υπαρξιακη μοναξια ειναι ο πονος εκεινος πουρχεται αργα την νυχτα στο αδειο δωματιο του ξενοδοχειου,στο κρυο αφιλοξενο κελλι,στο μισοσκοτεινο βαγονι μεταμεσονυχτιου τραινου,στο τελευταιο καθισμα του βραδινου λεωφορειου,στην μοναχικη βολτα τα ξημερωματα,στο τελευταιο φως του ηλιοβασιλεματος,στην καθε στιγμη τελος που ο ανθρωπος συνειδητοποιει την υπαρξη του.
Η υπαρξιακη μοναξια ειναι η αληθεια της ζωης μας που σκοπιμα και με οποιονδηποτε τροπο προσπαθουμε παντα να κουκουλωσουμε.............

when i was......

When i was a child i caught a fleeting glimpse, out of the corner of my eye.I turned to look but it was gone,i cannot put my finger on it now.The child is grow the dream is gone.I have become comfortably numb......

δεν μεγαλωνω......

Δεν θελω να μεγαλωσω πια.Δεν θελω να στρωνω το κρεβατι μου το πρωι και να σκουπιζω τις λασπες στο πατακι της πορτας.Τα παραπονα σας παρακαλω να περιμενουν κι αυτα,ειμαι μικρη ακομη.Παρτε τις υποχρεωσεις και τις ευθυνες μακρια μου,μην τις αφηνετε εδω,μου λερωνουν το δωματιο.Και τις προσδοκιες σας για μενα να μην τις ακουσω,μου σκοτωνουν τα ονειρα.Κι ολα αυτα που εχω να κανω δεν τα θελω πια,με τρομαζουν.Ενας χρονος ατελειωτος απλωνεται μπροστα μου,ενα κυτος με ορθανοιχτο στομα.Μια ολοκληρη ζωη που περιμενει να με κατασπαραξει,τα παιδια μου και τα εγγονια μου,το πρωινο ξυπνημα και το διαλειμα στην δουλεια,η κινηση στο δρομο.ο αντρας μου που θελει φαι.....Δεν θελω να γινω ο μπαμπας μου,μια εικονα στοργης που οσο παει και μου μοιαζει.Μια αληθεια περα για περα ειλικρινης,ενα μελλον που ερχεται και δεν ξερω πως να το σταματησω.Υποσχεσεις που δοθηκαν και πως θα τις κρατησω. Παει η παιδικοτητα μου,πανε τα παιχνιδια,θελω να κλαψω για αυτα που φυγανε μακρια,για το σπασμενο κουκλακι και τις βολτες στην παιδικη χαρα.Θελω να κλαψω και να με παρεις στην αγκαλια σου,να μου πεις πως δεν πειραζει,πως θα το φτιαξεις εσυ.......
Ειναι Κυριακη απογευμα και αυριο δεν θελω να παω στη σχολη...........

Κι ερχεται η νυχτα,αργα,νωχελικα,σαν σε αργη κινηση,σκεπαζει την πολη,σκεπαζει τους ανθρωπους,σκεπαζει τις μνημες και τις σκεψεις.
Και βαθεια μεσα απ τα εσωτερα του νου αξαφνα οι σποροι της ανησυχιας ξεπροβαλλουν τα βλασταρακια τους, και ανοιγουν δειλα τα πρωτα φυλλαρακια τους, προετοιμαζοντας το μυαλο για την μεγαλη ανθοφορια.Κι ο νους γονιμος σε τετοιου ειδους πραξεις φλερταρει με τους ανθους δινοντας το εναυσμα για την καρποφορια.Δεν χρειαζεται πολυς χρονος για να εκτιναχθουν ολα στο ζενιθ.Δεν χρειαζεται μεγαλη προσπαθεια για να γινουν οι σποροι βλαστοι,οι βλαστοι λουλουδια και τα λουλουδια καρποι.Και μεσα στην αργη νωχελικη νυχτα ο πανικος μετατρεπει την ησυχια σε εφιαλτη.Και το σωμα αλλαζει και αγριευει,αυξανει τους σφυγμους της καρδιας του,διαστελλει τις κορες των ματιων του,σφιγγει τους μυς και επιταχυνει τους ρυθμους.Καμια εσωτερικη λειτουργια δεν ειναι ικανη να αποτρεψει την αντιστροφη μετρηση.Το μυαλο δημιουργει φανταστικες εικονες αναρτωντας στο συνειδητο εκεινα που το υποσυνειδητο προσταζει.Κι ολα μοιαζουν να βρισκονται στο χειλος του γκρεμου χωρις καμια ελπιδα σωτηριας.Και το βλεμμα στρεφεται τριγυρω προσπαθωντας να αντλησει εικονες που θα κατευνασουν τον πανικο,που θα επαναφερουν την γαληνη,που θα ισορροπησουν την ασυμμετρια..............
Η συνειδητοποιηση του ψευδους συναγερμου ερχεται σαν λυτρωση για το καταπονημενο μυαλο και σωμα,αφαιρωντας παρηγορητικα τους παραγινομενους καρπους της ανησυχιας και επαφεροντας την ομαλοτητα και την φυσιολογικη ροη του χρονου.Εις αναμονην παντα της επομενης φορας.....

es dificil......

Es dificil creer que el destino del hombre sea tan bajo que le lleve a nacer solo para morir...

στα συνορα του εφιαλτη...

He llorado viendo el dolor del matador cuando supo que su mejor amigo y su novia se habian escapado con su coche,he llorado tambien viendo el toro sabiendo que iva a morir,sabiendo de los grandes muertes que llegan al final los toros en sus trampas que se llaman plazas......

............

Έχουμε τα πάντα. Κάθε μέρα βλέπουμε χιλιάδες πράγματα, διαβάζουμε και ακούμε για άλλα τόσα και επιλέγουμε ορισμένα απο αυτά. Και κάθε μέρα που περνά βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο που ήμαστε και χτες.
Πέσαμε με τα μούτρα στο σύνθημα του σήμερα και καταναλώνουμε με μανία. Αγοράζουμε το τζιν της λαμπερής επωνυμίας, τη ζώνη “που θα βγάλει μάτια”, το νέο κινητό “για να είναι της εποχής” και την τσάντα - επένδυση (!).
Την επομένη μέρα ξαναβυθιζόμαστε στο κενό μας. Και προσπαθούμε να αγοράσουμε το είναι μας.
Σέρνουμε από βιτρίνα σε βιτρίνα την τρέντι εικόνα μας και ψάχνουμε να αγοράσουμε αυτό που θα καλύψει την έμο ψυχή μας.
Θέλουμε να έχουμε αξία. Και ξέρουμε καλά πως να την αποκτήσουμε.
Οι γυναίκες από τα πέντε τους ονειρεύονται να γίνουν Μπάρμπι στη θέση της Μπάρμπι. Την ζηλεύουν για το σώμα, την ομορφιά, το αυτοκίνητο, το σπίτι με το τζιακούζι και τις πλαστικές της φίλες.
Αυτό είναι το σύνδρομο της Μπάρμπι: του πλαστικού Παράδεισου και των πλαστικών σχέσεων.
Είναι το ίδιο σύνδρομο που οδηγεί σήμερα κάθε γυναίκα να μη χάνει επεισόδιο του Sex and the City. Ο πλαστικός Κεν και οι πλαστικές φίλες απεκτησαν ονοματεπώνυμο:Mr Big, Μιράντα, Σαμάνθα και Σαρλότ.
Είναι το ίδιο σύνδρομο που έφερε και τις πλαστικές κάρτες.
Αγοράζω, αγοράζεις , αγοράζουμε - Δίνουμε και παίρνουμε αξία καθημερινά. Με πλαστικά χαμόγελα,πλαστικές σχέσεις, πλαστικές ανάγκες.
Ε, πως να το κάνουμε;
“Σ΄αυτό τον κόσμο που ζούμε τον σακάτικο, είθιστε να δολοφονούν το αληθινo...

Ξαφνικες συνειδητοποιησεις

Και περασε ο καιρος που νομιζαμε οτι ολα μενουν αναλοιωτα και ακλονητα απ τον χρονο.Και καταλαβαμε οτι το περασμα της ζωης σαρωνει στο διαβα του ολα μας τα κεκτημενα και ολες μας τις κατακτησεις.Και μαθαμε να μην επαφιομαστε στην πλανη της μονιμοτητας.Και μαθαμε να μην ονειρευομαστε οτι θα μεινουν ολα εδω ετσι οπως τα γνωρισαμε.Και ειδαμε αυτα που ξεραμε να γινονται μνημες και να σκαρφαλωνουν καπου καπου νωχελικα στις ακρες του μυαλου μας για να θυμισουν και να χαθουν ξανα.Και το σημερα διωχνει το χτες,και το αυριο θα διωξει το σημερα και καθε τι θα σβηνεται και θα απομακρυνεται ωσπου να χαθει στο παρελθον.
Και μαχομεθα καθημερινως με τις μνημες σε μια αναιτια προσπαθεια να τις κρατησουμε επικαιρες.......

Μην περιμενεις να χιονισει για ναναι αργια η Δευτερα

Καθως η μερα αρχιζει

Καθως ο χειμωνας σφυροκοπα το πρωινο, οι σκεψεις αλλαζουν κατευθυνση διαρκως και απλωνονται ανεξελεγκτα διαμορφωνοντας και αλλαζοντας τις αποφασεις.Η πικρα του πρωινου τσιγαρου μπερδευεται με την στυφη γευση του υπνου στο στομα και προτρεπει για μια ακομη ανουσια μερα.Το σωμα μουδιασμενο απ το κρυο παλευει να επαναφερει σε ενεργη κατασταση τα μελη του και κινειται σπασμωδικα απ το ενα δωματιο στο αλλο.Οι πρωτες πληροφοριες στο μυαλο συνεισφερουν ετσι ωστε οι προηγουμενες αποφασεις να αλλαξουν και να ξαναγινουν υποθεσεις προς επιλυση.Και καθως η μερα προχωρα η καθημερινοτητα αρχιζει να παιρνει την θεση της και να απομακρυνει ολα οσα φανηκαν προς στιγμη περιεργα και παραξενα,ολα οσα εμοιασαν στιγμιαια οτι θα αλλαξουν,ολα οσα ο χειμωνας σφυροκοπα και απλωνει ανεξελεγκτα διαμορφωνοντας και αλλαζοντας τις αποφασεις.........

Η ζωη αλλαζει

Η ζωη αλλαζει διχως να κοιταζει την δικια σου μελαγχολια....κι ερχεται καιρος που θα αποφασισεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφησεις.

Μη!μη μου το πεις,οι παλιοι μας φιλοι μην το πεις για παντα φυγαν,τα παλια βιβλια,οι παλιες ιδεες για παντα φυγαν....γινανε παιχνιδι στα χερια των παιδιων.....

Καλη χρονια????????

Καλη χρονια και φετος λεμε και ευχομαστε.Καλη χρονια ονειρευομαστε.Καλη χρονια ποθουμε και συλλογιζομαστε.Καλη χρονια???αναρωτιομαστε.......