Ωρες που αποφευγουν να λογαριαζονται με ρολογια,που μενουν μετεωρες σαν σταγονες της βροχης και αργα νωτιζουν το εσωτερικο μου.Ωρες που δυσβασταχτα παραμενουν εδω και δεν φευγουν να χαθουν σαν ολες τις αλλες στον χρονο,και βασανιζουν αμειλικτα και αδυσωπητα το νου και την καρδια.
Ας υπαρξει εστω και ακουσια η ποθητη απελευθερωση απ ολες τις αιτιες και τα γιατι,απ ολα τα ερωτηματα και τα ισως,απ ολα εκεινα που τιτιβιζουν εφιαλτικα στ αυτια μου.Ας ελθει η ωρα που οι ωρες θα γλυστρισουν αθορυβα μακρια......