Κρυφα στις γωνιες ανταμωνουν οι θλιψεις με τις αναμνησεις,
στα ματια φτερουγιζουν τα χρονια που αθελητα περασαν,
στα χερια χαραγμενες οι μαχαιριες του χρονου.
Συχνα το μυαλο εκστασιαζεται απ την σκληραδα που το ζωνει,
στεκεται μουδιασμενο,πασχιζει να αποτιναξει την σκονη της αποστασης.
Οταν το κλειδι γυριζει στην κλειδαρια ελευθερωνονται οι μνημες.
Κλεινοντας τα ματια σκορπιζουν μακρια ολοι οι ποθοι,
τωρα την ολη σημασια εχουμε δωσει στο παρον.
Τωρα οι συναντησεις συντελουνται στο χωρο του αορατου,
δυο ξενοι στην ιδια πολη.