Αργα την νυχτα οταν οι προσωπικοι δαιμονες εφορμουν συγκρουομενοι ο ενας με τον αλλο σε μια αδιεξοδη προσπαθεια να φτασουν πρωτοι στα βαθη της ψυχης και να διαταραξουν με τις φωνες τους την φαινομενικη ηρεμια και γαληνη.
Αργα την νυχτα οταν οι φωνες απο το παρελθον πλημμυριζουν την καμαρα και σκεπαζουν με την ηχω τους καθε αλλο ηχο.
Αργα την νυχτα οταν η μοναξια σαν εργοστασιακη πρεσσα συμπιεζει σκεψεις,συνειρμους και συμπερασματα μετατρεποντας τα σε συμπαγες κραμα που κατω απ το βαρος του κυρτωνει καθε αντοχη.
Αργα την νυχτα οταν η μνημη δημιουργει κενα και συμπληρωνει αυθαιρετα οπως εκεινη νομιζει την αδεια πλευρα του κρεβατιου.
Αργα την νυχτα οταν το σωμα κουρασμενο γερνει αργα στο πλαι και αφηρημενο απ την οδυνη απλωνει τα χερια να αγκαλιασει την απουσια.
Αργα την νυχτα οταν τα ονειρα πλαθουν εφιαλτες και οι εφιαλτες φερνουν την χαραυγη ενω ακομα τα αστρα λαμπουν στον ουρανο,αργα την νυχτα..........