Αργα την νυχτα οταν οι προσωπικοι δαιμονες εφορμουν συγκρουομενοι ο ενας με τον αλλο σε μια αδιεξοδη προσπαθεια να φτασουν πρωτοι στα βαθη της ψυχης και να διαταραξουν με τις φωνες τους την φαινομενικη ηρεμια και γαληνη.
Αργα την νυχτα οταν οι φωνες απο το παρελθον πλημμυριζουν την καμαρα και σκεπαζουν με την ηχω τους καθε αλλο ηχο.
Αργα την νυχτα οταν η μοναξια σαν εργοστασιακη πρεσσα συμπιεζει σκεψεις,συνειρμους και συμπερασματα μετατρεποντας τα σε συμπαγες κραμα που κατω απ το βαρος του κυρτωνει καθε αντοχη.
Αργα την νυχτα οταν η μνημη δημιουργει κενα και συμπληρωνει αυθαιρετα οπως εκεινη νομιζει την αδεια πλευρα του κρεβατιου.
Αργα την νυχτα οταν το σωμα κουρασμενο γερνει αργα στο πλαι και αφηρημενο απ την οδυνη απλωνει τα χερια να αγκαλιασει την απουσια.
Αργα την νυχτα οταν τα ονειρα πλαθουν εφιαλτες και οι εφιαλτες φερνουν την χαραυγη ενω ακομα τα αστρα λαμπουν στον ουρανο,αργα την νυχτα..........

Χιλιαδες μνημες και χρωματα που στροβιλιζονται στα ακινητα αιγαιοπελαγιτικα νερα.Η αβεβαιοτητα της στιγμης ευκολα μπορει να μετατραπει σε μελλοντικους συνειρμους,αντιποδας σ ενα παρον που συνθλιβεται κατω απ το βαρος της αποτυχιας και της εγκαταλειψης.
Ολα παραμενουν σιωπηλα σε μια στημενη προσπαθεια να δεχτουμε το γεγονος και να προσποιηθουμε πως ετσι ειναι το σωστο και ετσι θα πορευθουμε.Και οπως χιλιαδες αλλοι πριν απο μας πεφτουμε και μεις στην παγιδα,στην ιδια παγιδα που θελει να δειχνουμε καλυτεροι,ανεξαρτητοι,απεγκλωβισμενοι και χειραφετημενοι.Ομως στην πραγματικοτητα χορταινουμε για μιαν ακομη φορα την πεινα του εγωισμου μας, παραβλεποντας το βαρος της μοναξιας που προκειται να φορτωθουμε στους ωμους, αδιαφορωντας για τις κρυες χειμωνιατικες νυχτες και τα μοναχικα δειλινα που η ψυχη θα πλαναται σαν αρπακτικο διαγραφοντας κυκλους στον αερα,αψηφωντας ολα εκεινα που μεσα στην ενταση της στιγμης φαινονται ευκολα και απλα,φαινονται αλλα δεν ειναι.

Η ζωη μετατρεπεται αργα αλλα σταθερα αφηνοντας την γευση του στυφου σ οσα χειλη εχουν την δυνατοτητα να το καταλαβουν.Τα υπολοιπα ειναι αχρωμες εικονες και αγευστες μπουκιες στα ματια και στο στομα εκεινων που εθελοτυφλουν και αγνοουν την πραγματικοτητα.........
Χρονια πολλα.....16/9/1963-16/9/2008....

Βηματα μνημης που δρασκελιζουν κρυφα την κλειδωμενη πορτα του νου και επαναφερουν στο προσκηνιο οσα το μυαλο προσπαθησε σκληρα για να απομακρυνει.
Κινησεις και πραξεις της καθημερινοτητας που τωρα αποκτουν ιδιαιτερη σημασια καθως πυροδοτουν το βραδυκαυστο φυτιλι της οδυνης για οτι ξαφνικα χαθηκε και μετατραπηκε σε παρελθον.
Οι ανυποπτοι θεατες του δραματος συντελουν με τον τροπο τους στην επιμηκυνση αυτης της καταστασης, που ισως τελικα μετατρεψει το μυαλο σ εναν καλο αγωγο του πονου με μηδενικες τις πιθανοτητες να επανελθει στην προηγουμενη του μορφη.
Αναποδα πεδια,αντιστροφες μετρησεις,αντιξοες συνθηκες και ανυπαρκτες ελπιδες για μελλοντικη συγχωνευση της πραγματικοτητας με την απωλεια του παρελθοντος.
Συνοδευω την ζωη και σαν παρατηρητης σημειωνω τις αλλαγες που ομως δεν καταφερνουν να γινουν και εντος μου.Με μια λεξη εξαπατω τον εαυτο μου και προσποιουμαι πως αυτο δεν συμβαινει σε μενα.....ποσο θλιβερο πραγματικα να διαπιστωνεις πως πεφτεις θυμα μιας απατης που δημιουργειται με γνωμονα την ιδια την απατη και εφαρμοζεται εξ αιτιας αυτης.