Κι ερχεται η νυχτα,αργα,νωχελικα,σαν σε αργη κινηση,σκεπαζει την πολη,σκεπαζει τους ανθρωπους,σκεπαζει τις μνημες και τις σκεψεις.
Και βαθεια μεσα απ τα εσωτερα του νου αξαφνα οι σποροι της ανησυχιας ξεπροβαλλουν τα βλασταρακια τους, και ανοιγουν δειλα τα πρωτα φυλλαρακια τους, προετοιμαζοντας το μυαλο για την μεγαλη ανθοφορια.Κι ο νους γονιμος σε τετοιου ειδους πραξεις φλερταρει με τους ανθους δινοντας το εναυσμα για την καρποφορια.Δεν χρειαζεται πολυς χρονος για να εκτιναχθουν ολα στο ζενιθ.Δεν χρειαζεται μεγαλη προσπαθεια για να γινουν οι σποροι βλαστοι,οι βλαστοι λουλουδια και τα λουλουδια καρποι.Και μεσα στην αργη νωχελικη νυχτα ο πανικος μετατρεπει την ησυχια σε εφιαλτη.Και το σωμα αλλαζει και αγριευει,αυξανει τους σφυγμους της καρδιας του,διαστελλει τις κορες των ματιων του,σφιγγει τους μυς και επιταχυνει τους ρυθμους.Καμια εσωτερικη λειτουργια δεν ειναι ικανη να αποτρεψει την αντιστροφη μετρηση.Το μυαλο δημιουργει φανταστικες εικονες αναρτωντας στο συνειδητο εκεινα που το υποσυνειδητο προσταζει.Κι ολα μοιαζουν να βρισκονται στο χειλος του γκρεμου χωρις καμια ελπιδα σωτηριας.Και το βλεμμα στρεφεται τριγυρω προσπαθωντας να αντλησει εικονες που θα κατευνασουν τον πανικο,που θα επαναφερουν την γαληνη,που θα ισορροπησουν την ασυμμετρια..............
Η συνειδητοποιηση του ψευδους συναγερμου ερχεται σαν λυτρωση για το καταπονημενο μυαλο και σωμα,αφαιρωντας παρηγορητικα τους παραγινομενους καρπους της ανησυχιας και επαφεροντας την ομαλοτητα και την φυσιολογικη ροη του χρονου.Εις αναμονην παντα της επομενης φορας.....