Κι ολο ερχονται οι μερες και περνουν, σφραγιζοντας ανεξιτηλα σκεψεις,αποφασεις,πραξεις και θεωριες.Κι αφηνουν μια πικρη γευση στο στομα που μενει καιρο τωρα
βουβο,καταπληκτο απ τα γεγονοτα,μουδιασμενο απ τις εξελιξεις και στυφο απ τις διαπιστωσεις.
Η ζωη απ εξω περνα με ιλλιγιωδη ταχυτητα και εξατμιζει στο διαβα της ολα οσα η ψυχη θελησε να κρατησει δικα της και να ενστερνιστει ως πιστευω της.Ολα οσα αγαπησε και πιστεψε,ολα οσα εκλεισε μεσα της,ολα οσα μετετρεψε απο ξενα σε οικεια.
Κι ετσι μετουσιωθηκε το θερος σε παγετο και ο ηλιος σε καταιγιδα,φαινομενικα αναιτια αλλα στην πραγματικοτητα εχοντας σοβαρους λογους που η καθημερινοτητα δεν επετρεπε να γινουν αντιληπτοι.Κι ολο ταλαντευονται στην καρδια οι λεξεις που θελουν να γινουν ηχος και να δωσουν επιτελους φωνη στο βουβο και μουδιασμενο στομα,που θελουν να γινουν λογια που θα φανερωσουν επιτελους την αληθεια,που θα αποκαλυψουν οτι κρυβει
η εικονα που φτιαχτηκε προσεκτικα για να δωσει πλαστες εντυπωσεις,για να παραπλανησει την ζωη που περνα με ιλιγγιωδη ταχυτητα και εξατμιζει ολα οσα η ψυχη μετετρεψε απο ξενα σε οικεια....................

Βγαινω στους μεγαλους δρομους μ ενα φοβο μεσ τις νυχτες
κι ολο πισω μου κοιταζω αν γυρνανε οι λεπτοδειχτες,
ολο σταματαω και βλεπω αν γυρνανε οι λεπτοδειχτες
βγαινω στους μεγαλους δρομους μ ενα φοβο μεσ τις νυχτες....

Πως με εκλεισε η ζωη μου εξω απ τα ονειρα που ειχα
τσακισε την αντοχη μου και μου εκοψε το βηχα,
βγαινω στους μεγαλους δρομους μ ενα φοβο καθε βραδυ
μηπως χασω το μυαλο μου και με φαει το σκοταδι....

Απο διπλα προσπερνανε σαν τρελλα τα μηχανακια
και τις μερες μου μετρανε τα ερημικα δρομακια,
απο διπλα προσπερνανε σαν τρελλα τα μηχανακια
και τα δακρυα μου σβηνω σαν τσιγαρα στα τασακια.

Παιξτε μπουζουκια παιξτε βιολια,μια πικραμενη ψυχη το ζητα,
παιξτε αποψε να σπασει παιδια του ξενυχτη η καρδια....

Μιλησα κρυφα με τα φαντασματα της νυχτας
και ντυθηκα ξανα το πεπλο της σιωπηλης τους μοναξιας.
Περπατησα μαζυ τους στα σοκακια
και γευτηκα την πικρα της μοναχικης βραδιας.
Ανταμωσα μορφες πουχα ξεχασει και καπνισα μαζυ τους στα σκοτεινα,
εκει που καθε ανθρωπου ξεδιπλωνονται τα παθη
και αγριευει η ψυχη και γινεται βορριας.
Το βημα μου εσυρα σε αγνωστα σκαλοπατια
με την ελπιδα πως θα βρω μια γνωριμη σκια,
ομως ξανα με ξεγελασανε τα ματια,τα ματια που σαν δυο πληγες
αιμμοραγουν ξανα.
Τωρα χαμενος στων ονειρων μου το χαρτη
αναρωτιεμαι πως τα φερνει ετσι η ζωη,
αυτοι που φυγανε να με καλουν σε παρτυ
κι αυτοι που μειναν να μου λειπουν πιο πολυ..............

After the rain has fallen
after the tears have washed my eyes
You find that i ve taken nothing,
that love cant replace in the blink of an eye...

In the attics of my life,full of cloudy dreams unreal
full of tastes no tongue can know,and lights no eyes can see
when there was no ear to hear you sang to me.......