Ο πονος της απωλειας φερνει σκληρες νυχτες στις καρδιες που φλερταρουν με τις αναμνησεις ακομα κι οταν προσποιουνται πως δεν εχουν.Μαγιατικος Οκτωμβρης...στειρα εποχη...πραγματα που μετατοπιζονται ασυνειδητα κι ομως παραμενουν σταθερα.Η τελικη προσβαση στο παρον επαληθευει ποσο αβεβαιο ειναι το μελλον.Το αποτελεσμα φθειρει τις προσδοκιες για ενα καλυτερο βιο,για μια καλυτερη ποιοτητα επιβιωσης.Τετελεσμενα και απροσδιοριστου προελευσης συμπερασματα φερνουν μοναχα συγχυση και πανικο και αντιληψη του προσκαιρου και του περαστικου.
Ο χρονος με καποια μυστικη συνταγη απλουστευει τα συνθετα και απαλυνει τα οδυνηρα χωρις ομως να εξαλειφει τον πονο,χωρις να προσφερει καμια απολυτως αλλαγη στα δεδομενα παρα μονο απατηλες προσδοκιες.Εκεινοι που φευγουν ισως ανακαλυπτουν εκ των υστερων την πραγματικη υποσταση μας και τον πραγματικο μας προορισμο,δεν θαχουν ομως ποτε την ευκαιρια να το βιωσουν εγκοσμια,ουτε να το προσφερουν σ οσους θαθελαν να ξερουν προκαταβολικα.
Σημανση χωρις ουσιαστικο αποτελεσμα,γνωση χωρις πραγματικη σημασια,επιγνωση χωρις τροπο να χρησιμοποιηθει.
Αλιμονο λοιπον σε κεινους που αθελα τους ισως,προσπαθουν να γνωρισουν αυτα που μονο εκ των υστερων μαθαινεις,και μονο κατοπιν εορτης ανακαλυπτεις.Η ροη του χρονου θα μεγαλωσει ακομα περισσοτερο τον ποθο αλλα και τον πονο και δεν θα λυπηθει να μεταβαλλει την χαρα της ανακαλυψης σε οδυνη τοσο τρομακτικη που δεν θα υπαρχει κανενα αντιδοτο και καμια θεραπεια να τους προστατεψει
Ας μενουμε λοιπον καλυτερα θεατες ενος εργου που προδιαγεγραμενα οδηγει σε μια παραλογη αποκορυφωση,κι ας μην ζηταμε να ξερουμε απ την αρχη το φιναλε,
γιατι το κοστος της αποκαλυψης δεν ξεχρεωνεται με προσευχες και παρακαλια,
με ξενυχτια και ουσιοποσιες,με σαρκικες ηδονες και κρεπαλες.Δεν ξεχρεωνεται
δυστυχως με τιποτα και απλα στεκει σιωπηλο και αδηφαγο μεχρι την τελευταια μας
στιγμη........

Υπαρχουν στιγμες που η μοναδα διασπαται και χανεται σε ατελειωτους οριζοντες και αχανη πελαγη.

Υπαρχουν φορες που το μηκος και το πλατος γινονται απροσδιοριστα και εφαρμοζουν στην μοναδα δινοντας της ετσι την ψευδαισθηση οτι μπορει να φτασει στο απειρο και στο μη προσδιορισμενο.

Τοτε, σ αυτην ακριβως την χρονικη στιγμη

απλα στεκομαι και κοιταζω.............

everything is broken up and dance....

Aναβουν φωτα,προβολεις,λαμψεις στο μεσονυχτι.
Αποδεκατιζονται τα φαντασματα του παρελθοντος.Η ζωη μου εισχωρει σ ενα καινουργιο κοσμο.Πενθω με το δικο μου τροπο για το χαμο της οποιας αξιας.Μοιρολογω το θανατο της αγνοτητας,της αληθειας,της αγαπης.
Πληθος συγκεντρωνεται στο μοιρασμα των αγαθων.
Αλλαζω εσωρουχα και ενδυμασια.μεταμφιεζομαι.Χρειαζομαι κοιτες παραποταμων για να με οδηγησουν στην κεντρικη αρτηρια.Χρειαζομαι την θεληση,την αναπαυση,την γαληνη.Διψω για εφαλμυρα νερα,λιμοκτονω για τροφες με ληγμενες ημερομηνιες.
Χαστουκισα το παρελθον,τσακωθηκα με το μελλον,για το παρον επαψα να δινω σημασια.Δεν θα ζητησω το μυστικο που μεχρι τωρα δεν μου φανερωθηκε.Δεν θα ψαξω για τις κρυφες γνωσεις που κανεις δεν γνωρισε.
Φθαρτα ικανοποιημενος θα αρκεστω σ οτι η καθε μερα μου προσφερει,στις απλες απολαυσεις και τερψεις της υλικης ζωης.
Ομως την μερα των απαγγελιων θα απαιτησω το αντιτιμο για την εισφορα μου σε κεινο που ονομαζουμε "παλη"
Παλη ψυχικη για την ισορροπηση σε τουτο τον ανισορροπο κοσμο.Παλη ανιση,φτιαχτη,σικε,προσχεδιασμενη.
Αναβουν φωτα λοιπον,προβολεις,φωτεινες επιγραφες,λαμψεις και εκρηξεις στο βαθυ μεσονυχτι.Κι εγω γερνω στο πλαι,κλεινω τα ματια και βυθιζομαι στον λυτρωτη υπνο που απαλυνει τις πληγες του υποσυνειδητου.

Νυχτα χλωμη και αστεγη,νυχτα γεματη ασκοπες περιπλανησεις σε μνημες που δεν ξεκαθαριζουν την υπαρξη τους.Οι περιττες αναδρομες επιβεβαιωνουν το λαθος και ανασυρουν σκεψεις και συμπερασματα που δεν ανταποκρινονται στο παρον μα ουτε και στο παρελθον.Η πλανη ομως δεν αφηνει περιθωρια διαφυγης και διαιωνιζει τον πονο και την οδυνη,αναμοχλευει τις αναμνησεις και φορτιζει με συναισθηματικες καταιγιδες το νου.
Ας εχουμε εστω και στο ελαχιστο εν ενεργεια τις ασφαλειες κινδυνου,ας κρατησουμε ενεργοποιημενες τις λιγες εναπομεινασες αντοχες και ας πολεμησουμε ακομα και με την γνωση της αποτυχιας εναντια σ ολα αυτα.Κρατωντας σε εγρηγορση τον νου θα ευτυχισουμε να ολοκληρωσουμε τον κυκλο ακομα και με χρονικες παυσεις.
Ολοι στο καταστρωμα,αβαρα το κονταρι,μολα τη μπαρουμα,λασκα τους μακαραδες.......