Δυσκολες μερες και ευκολες νυχτες.Δεν γραφω πια απο αναγκη αλλα απο εξη.Κι οπως αποσταθεροποιουνται αργα και μεθοδικα οι συνοχες και οι συνηθειες, ο νους δημιουργει καινουργιες, ως αμυνα σ αυτα που χανονται,ως αντιδοτο στην δηλητηριαση της ληθης,ως αντικαταστατο σ οτι καταστρεφεται.
Αποπροσανατολισμενες γενιες,αυτοχειρες συνειδησεις,αυτοαμυνα και ενοχες,απολαυσεις που μετατραπηκαν σε μνημες και στοιχειωνουν τα ερημα μυαλα.
Η συνειδητοποιηση του θανατου μπορει να μετατρεψει το φως σε σκοταδι,την ηδονη σε πονο,την ενεργη μνημη σε ληθαργο και το αυτονοητο σε παραλογισμο.
Εως τοτε θα ακροβατουμε σε μια αποσυντονισμενη προσπαθεια ολοκληρωτισμου,σε μια γκιλοτινα που στομωσε η λεπιδα της,σε εναν τροχο της τυχης με φθαρμενη την ακιδα ορισμου,σε μια πυξιδα με σβησμενα τα σημεια του οριζοντα,σε εναν κοσμο που δεν λειτουργησε και δεν θα λειτουργησει.Ο χρονος ειναι η μοναδικη ελπιδα ανατροπης ολων των παραπανω με την προυποθεση να οριζεται σωστα κι οχι συμφωνα με οσα συμφερουν καθε φορα..........