"Μεσα απ τα συντριμια φορες εμφανιζονται αλλα συντριμια,κι οπως βρισκεσαι ξαφνικα σε μερη που δεν θα διαλεγες,ετσι βρισκεσαι πισω σε στιγμες που βουλιαζουν στους στροβιλους της μνημης και καπου καπου αναδυονται σαν τα απομειναρια ενος ναυαγιου,σαν τα κομματια ενος πλοιου που η ξαφνικη και αναπαντεχη καταιγιδα τσακισε τα στεγανα του και πλημμυρισε τα αμπαρια και τις καμπινες του.
Ο Τιτανικος της ζωης μας ξερνα ενιοτε τα συντριμια του, αναγκαζοντας τους επιζησαντες να ξαναβρισκονται μπροστα στην τραγωδια, και να ξαναζουν τις ωρες που η τρικυμια κυριευε τις ζωες τους και απειλουσε να τους καταπιει.Εκει που οσα παρακαλια κι αν ακουστηκαν η θυελλα ανηλεη και σκληρη σφυροκοπουσε πανω απ τα κεφαλια τους μετατρεποντας την ζωη σε μαρτυριο και την αναγκη για επιβιωση σε πρωτευοντα σκοπο.Εκει που οσο η καρδια κι αν εραγιζε τα κυματα κι ο αερας σ ενα συμπαιγνιο αδιαφορωντας για τα παντα ειχαν βαλθει να αφανισουν οτι ειχε μεινει ορθιο και υγιες.
Εκει που η ψυχρη λογικη κατατροπωνε το συναισθημα,εκει που το μυαλο αποφασιζε να διαλυσει την καρδια.
Εκει που σαν απο θαυμα σωθηκαμε και ξαναπατησαμε σε στερια, εξαθλιωμενοι και αποστεωμενοι,κουβαλωντας το φορτιο της μνημης,τις σωματικες βλαβες και την πικρα
του ναυαγου που παρ οτι σωθηκε δεν μπορει να ξεχασει......................"
για κεινους που δεν ξεχνουν.