Η νυχτα θελει να πεταξει αλλα της λειπουν τα φτερα
η λυπη μου κανει νερα και πλημμυριζει το αμαξι
τα φωτα μου αναβοσβηνω κι η πολη τοσο δοτικη
σαν ρημα στην παθητικη που δεν θα μαθω να το κλεινω

η νυχτα θελει να πεταξει και μπαινω στ αυτοκινητο
μ ενα προαισθημα κακο σαν τον αδιαβαστο στην ταξη
ζω μεσα σε αναχωρησεις και φωτα εκτυφλωτικα
εμαθα κι αλλα μυστικα που δεν τα λενε στις ειδησεις

Ρανταρ κανενα δεν με πιανει στην πτηση μου την σιωπηλη
γραφω στης νυχτας το χαρτι με συμπαθητικη μελανη
εκεινη εφυγε μακρια και δινει αλλου τις υποσχεσεις
μεσ το ταμπλο γραφει δειλα οτι αγαπουσες ν αναιρεσεις............