Ολοι το ιδιο κουπι που τραβαγαμε τραβαμε,και θα το τραβαμε μεχρι τη μερα που θα φερουμε κορωνα αντι για γραμματα.....Ε...τοτε θα μας κανουν λιπασμα.

Χρονια βλεπω στο λιμανι πλοια να σαλπαρουνε
κι οπως τα κοιταζω λεω θε μου ας με παρουνε...

Οι φιλοι που αργησαν να επιστρεψουν,οι μερες που αργησαν ναρθουν,οι νυχτες που στερηθηκαν την αυγη,οι φωνες που σιωπησαν αναιτιως.
Εκεινοι που εφυγαν πριν προλαβουν,εκεινοι που εμειναν και δεν προλαβαινουν,αυτοι που φυγανε να με καλουν σε παρτυ κι αυτοι που μειναν να μου λειπουν πιο πολυ.
Ολες οι αδεσποτες μνημες,ολες οι στιγμες που δεν υπηρξαν,ολα οσα συντελουν στο τραυμα,ολα οσα απομειναν ορφανα και συνωστιζονται στις ακρες του μυαλου μου.
Δικαιως η αδικως εποφθαλμιουμε στην επερχομενη γιορτη που με τα χρονια θα καταντησει επετειος.Στο γεγονος που ευελπιστουμε οτι θα αλλαξει την ροη.
Και τα χρονια κυλουν προετοιμαζοντας μεθοδικα και αλανθαστα οτι ειναι προεπιλεγμενο και προκαθορισμενο.Η αδυναμια μας να μην καταληξουμε εκει στοιχειωνει τις ζωες μας και τρομοκρατει τα ονειρα μας.

αδικα ανησυχουσα.....

Αργησε το φεγγαρι να βγει αποψε κι η κορη μου να επιστρεψει αργησε.Κι οι δυο τους ειχανε δωσει ραντεβου.Το φεγγαρι με τ αστερια,η κορη με τα νειατα της.Αδικα ανησυχουσα αποψε αφου ονειρευτηκα την κορη μου πανσεληνο και το φεγγαρι εξω απ την πορτα να γυριζει το κλειδι ........

Χρόνια τώρα παρατηρώ μία ελίτ επιβατών, ντόπιοι ως επί το πλείστον, άνω των 50, με πολλά μπαγκάζια και πολλά παιδιά, να ξεπερνούν με χαρακτηριστική ευκολιά τα μέτρα προτεραιότητας και να μπαστακόνονται προκλητικά στο σαλόνι της τρίτης θέσης στον καναπέ που προοριζόταν για μένα, που στην τελική είχα φτάσει και στο λιμάνι μισή ώρα πριν από αυτούς. Δεν αντιδρούσα, γιατί δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς. Αυτή τη φορά όμως η δικαιοσύνη ξέσπασε. Έμπειρες ομάδες γενναίων λιμενικών έκλεισαν εγκαίρως τις τρύπες από τις οποίες αυτά τα ποντίκια της κουτοπονηριάς συνήθιζαν να μας χλευάζουν, αποσπώντας ένα δυνατό χειροκρότημα από όλους εμάς τους νομοταγείς πολίτες. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και μετατροπή τους σε ήρωες της ημέρας.Απίστευτη μπούρδα αυτές οι αριθμημένες θέσεις στα καράβια. Τα πλοία δεν είναι αεροπλάνα, είναι ελεύθεροι cool χώροι με απεριόριστη θέα και δικό τους μικροκλίμα. Δε χωράνε νούμερα και δικό μου δικό σου. Ένα σωστό πλοίο οφείλει να είναι υπερφορτωμένο, γεμάτο τσιγγάνους και να μην πηγαίνει παραπάνω από 20 μίλια την ώρα. Οτιδήποτε άλλο είναι βλαχώδεις απόπειρες μεταμοντερνισμού μίας κοινωνίας που χωρίς να έχει περάσει Διαφωτισμό και δίχως να αντιληφθεί την ύπαρξη της δεκαετίας του 60 επιχειρεί τώρα να το παίξει προοδευτική.Μεγάλη βλακεία αδερφάκι μου επίσης ο φραπές γλυκός με γάλα σε πλαστικό ποτήρι, τη στιγμή που είσαι αραχτός στο πλάι του καταστρώματος χαζεύοντας το γκομενάκι απέναντι με τη ρόγα τίγκα και το πιο εμφανές δε γίνεται μαύρο στριγκάκι να διαγράφεται απαλά μέσα απ το λευκό κολλάν. Το πιο πιθανό είναι, ότι ένα απαλό αεράκι θα φυσήξει, το ποτήρι θα τον πάρει και εκείνος ο φραπές γλυκός με γάλα με όλα του τα συστατικά σε εκγρήγορση θα απλωθεί πανηγυρικά στο καβάλο σου, με αποτέλεσμα να περάσεις το υπόλοιπο της διαδρομής μέσα στο sleeping bag ντροπιασμένος, προσποιούμενος ότι κοιμάσαι.Ήρθε η ώρα να τελείωνουμε με όλα αυτά τα θλιβερά κατάλοιπα του παρελθόντος. Τύποι που παίζουν τα ίδια και τα ίδια στην κιθάρα, σκυλιά που κατουράνε παντού, ψυχοπαθείς ιδιοκτήτες που επιμένουν να τα αποκαλούν χαριτωμένα, εκείνος ο τρομακτικός ήχος από τη mona lisa κάθε φορά που πιάνουμε λιμάνι. Επίσης όλα τα καζανάκια που πατούνται με το χέρι πρέπει επιτέλους να αντικατασταθούν από νέα που θα πατούνται με το πόδι. Έχει καταντήσει αηδία Ένας νέος κόσμος ανατέλλει και εμείς είμαστε οι προπομποί του. Ρίψη στη θάλασσα και ισόβιος εγκλεισμός στο θερμοκήπιο πισω από την πλώρη ντάλα μεσημέρι θα είναι η απάντηση από δω και μπρός.

Να περνουν οι μερες...... διαπιστωση μιας πραγματικοτητας που εδραιωνεται χρονο με τον χρονο και αντικαθιστα την λαχταρα του παρελθοντος.Η μερα μια αδιακοπη κουρσα για να ερθει η νυχτα,και η νυχτα μια αγωνιωδης πορεια για να ρθει το ξημερωμα.Καμια στροφη στο αδιεξοδο,καμια εξοδος στο μονοδρομο.Ολες οι προσπαθειες αναστροφης καταληγουν σε αποτυχια.Βαδιζουμε ολοταχως για το οδυνηροτατο φιναλε...

The cause becomes duty,dutys the blow.Which kill the picture,death of the show.
Innocent youth,falsehood for truth..........

Οδυνηρα και χωρις σκοπο,απολυτα εγκαταλελειμενοι στην τυχη,χωρις καμια επαγρυπνηση για την πραγματικοτητα,βυθισμενοι σε ονειρα και οραματισμους,σαλευοντας μεσα σε ανηλιαγα δωματια,ξεκομενοι απ την αληθινη επαφη,διχως προσπαθεια διαφυγης απ το αδιεξοδο,μπλεγμενοι στους λαβυρινθους της αλλοτριωσης,περνωντας το ψεμα για αληθεια και την αληθεια για ψεμα,μπερδευοντας το λυκαυγες με το λυκοφως,παρατεινοντας την πλαστη πραγματοποιηση των ονειρων μας,σκυβοντας ξανα και ξανα το κεφαλι,συγκρουομενοι σε στροφες σκοτεινων λεωφορων,ατενιζοντας ηλεκτροφορους οριζοντες,χαμενοι μεσα στο μεγαλειο της πλανεμενης μας πορειας,ετσι ανθρωπακια οπως γεννηθηκαμε συνεχιζουμε την ιδια πορεια,συνεχιζουμε την ανωφελη ζωη μας.......

Η υπαρξιακη μοναξια τυλιγει τον ανθρωπο μ ενα αορατο διχτυ,που παρ οτι αορατο δεν του επιτρεπει να ζησει και να απολαυσει τιποτα απ οτι τον περιβαλλει.
Η υπαρξιακη μοναξια πολυ πιο χειροτερη απ την μοναξια του ερημιτη,γκρεμιζει καθε ονειρο και καθε σχεδιο που πλαθεται σε στιγμες ψευτικης ευφοριας.
Η υπαρξιακη μοναξια αντιστρεφει τους ορους αντιληψης των πραγματων και δημιουργει ενα συνεχες χασμα αναμεσα στον ανθρωπο που κατεχεται απ αυτην και στους υπολοιπους.
Η υπαρξιακη μοναξια δεν ξεπερνιεται με κανενα διεγερτικο,ναρκωτικο,αλκοολ η σεξουαλικη επαφη.Ο ανθρωπος που γεννιεται μ αυτην ειναι καταδικασμενος να ζησει μονος του γιατι οι οποιες προσπαθειες να βρει ταιρι καταληγουν σε αποτυχια.
Η υπαρξιακη μοναξια ειναι ο πονος εκεινος πουρχεται αργα την νυχτα στο αδειο δωματιο του ξενοδοχειου,στο κρυο αφιλοξενο κελλι,στο μισοσκοτεινο βαγονι μεταμεσονυχτιου τραινου,στο τελευταιο καθισμα του βραδινου λεωφορειου,στην μοναχικη βολτα τα ξημερωματα,στο τελευταιο φως του ηλιοβασιλεματος,στην καθε στιγμη τελος που ο ανθρωπος συνειδητοποιει την υπαρξη του.
Η υπαρξιακη μοναξια ειναι η αληθεια της ζωης μας που σκοπιμα και με οποιονδηποτε τροπο προσπαθουμε παντα να κουκουλωσουμε.............