Ας υποθεσουμε λοιπον πως εναποθεσαμε τις ελπιδες μας σ ενα αβεβαιο μελλον,εκει που συνωστιζονται ολες οι ζωες,εκει που οι ανθρωποι ξεχνουν και χανονται,εκει που η μηχανη του χρονου δεν αφηνει περιθωρια και επιλογες,εκει που οι μνημες χανουν την σημασια τους και γινονται αφηρημενες εννοιες,εκει που οι αγαπες εξανεμιζονται χωρις ουσιαστικη αιτια,εκει που θα φτασουν καποτε ολοι και απορημενοι θα κοιταζουν δεξια αριστερα προσπαθωντας να καταλαβουν τι συμβαινει,εκει που θα μαθουμε τελικα την αληθινη αληθεια και απογοητευμενοι θα διαπιστωσουμε το κενο που μας περιβαλλει,το κενο που εφαρμοζει τους κανονες του χωρις να υπολογισει,επιβαλλοντας σε ολους ανεξαιρετως την ιδια τιμωρια χωρις διακρισεις και χωρις συμπαθειες.