Και περπατω.... εκκενωνοντας ανα τακτα χρονικα διαστηματα τα φορτια της μνημης που συσσωρευονται στον εγκεφαλο δημιουργωντας κρισεις πανικου και συγχυσης.Οι αποφασεις που λαμβανονται κατα την διαρκεια της μερας αναιρουνται στην διαρκεια της νυχτας και αντιστροφως.
Η ψυχοφθορα αυτη διαδικασια ευνοει την δημιουργια χρονικων κενων αναμεσα στο πριν και το τωρα,με αποτελεσμα να διαστρεβλωνεται η κριση,να ενοχοποιουνται οι πραξεις και να αποσταθεροποιουνται οι ισορροπιες.Δεν ξερω αν πρεπει να δεχθω ως γεγονος αυτην την καθημερινοτητα η πρεπει να προσπαθω κατ επαναληψη να επαναπροσανατολισω την πυξιδα της ψυχικης μου ευσταθειας.Ο χρονος θα αποδειξει το ορθον των αποφασεων.......