Το ταξιδι απλα προσθετει καινουργιες εικονες σε μια οθονη που εχει απο καιρο καψει τα pixel της,σε μια οθονη που αναπροσαρμοζεται προσπαθωντας να αποκτησει επικοινωνια ξανα με τον κεντρικο server,σε μια οθονη που προβαλλει σπασμωδικα play back θετοντας
σε κινδυνο τις παρουσες προβολες,μεγαλωνοντας την πιθανοτητα αντικαταστασης της με
μια καινουργια.
Σε πραγματικο χρονο το μεγεθος και η διαυγεια ανακτουν την προηγουμενη τους αποδοση
αλλα στην περιπτωση επαναληψης χανονται οι οποιες λειτουργιες.Καθε τεχνικη υποστηριξη
μοιαζει αδικος κοπος ομως οταν οι οθονες παλιωνουν σκοτωνουν τις μνημες κι οταν σκοτωνεις τις μνημες ειναι σαν να σκοτωνεις ανθρωπους.........

Ερημοι δρομοι,αδειοι λεωφοροι,σβηστα φαναρια,μοναχικα ταξι,
χιονισμενα βουνα,ροδες που αγωνιζονται να καλυψουν τα χιλιομετρα,
ημιφωτιστα ταμπλο και κοντερ που καταγραφουν την πορεια.
Νυχτα που κυλα μετουσιωνοντας την ανοχη σε ελξη,την αναγκη σε απολαυση και τον φοβο σε πονο.Απ τις σκοτεινες στροφες ξεπροβαλλουν
τα φαντασματα της πολης που κοιμαται, περιμενοντας το ξημερωμα μιας ακομα βδομαδας,το ξεκινημα μιας ακομα διαδρομης που θαχει και παλι
την ιδια καταληξη.
Πισω απ το βρωμικο παρμπριζ του αυτοκινητου διαγραφονται αχνα οι μνημες, που με την πρωτη ευκαιρια σμιγουν κι αυτες με τα φαντασματα
και λικνιζονται ειρωνικα χαμογελωντας μου ξανα.
Παιρνω τελικα τον δρομο της επιστροφης αδιαφορωντας για την ανεντιμη προσπαθεια τους να με παρασυρουν ξανα στον στροβιλο των αναμνησεων, και οπως γλυστρω πανω στην ασφαλτο ξεγελω τον εαυτο μου κανοντας ταχα πως ειμαι νικητης σ αυτην την μαχη,πως ειμαι θριαμβευτης σ αυτην
την παλη του παροντος εναντια στο παρελθον............

Ξερω χιλιους τροπους να σωθω μα....κανενας τους δεν μου ταιριαζει.

I got a rescue spaceship for any shipwrecker in the wrong planet
and i think my spaceship knows which way to go....cause planet earth is blue
and theres nothing i can do.......