Το χθες και το σημερα πολλες φορες δημιουργουν την εντυπωση ενος ενιαιου ομοιομορφου κραματος που δυσκολευεται να ξεχωρισει, σε βαθμο που η μνημη να μπερδευει τα ερεθισματα και να φτανει σε κατασταση black-out.Δεν διωχνουμε τους ανθρωπους που αγαπαμε απο διπλα μας καθε φορα που θελουμε να πραγματοποιησουμε αλλαγες στην ζωη μας.Οι αλλαγες γινονται μαζυ και μεσω αυτων.Στην πολυπλοκη πορεια η συναντηση με το αδυνατο ειναι μια ακομα προκληση για την αντιμετωπιση του.Η ανευ ορων εγκαταλειψη και η εγωιστικη αδιαφορια ειναι χαρακτηριστικο των αδυνατων και οχι των αποφασιστικων,καλυτερα ανασταλτικος και παρων παρα αποφασιστικος και απων.....

Και περπατω.... εκκενωνοντας ανα τακτα χρονικα διαστηματα τα φορτια της μνημης που συσσωρευονται στον εγκεφαλο δημιουργωντας κρισεις πανικου και συγχυσης.Οι αποφασεις που λαμβανονται κατα την διαρκεια της μερας αναιρουνται στην διαρκεια της νυχτας και αντιστροφως.
Η ψυχοφθορα αυτη διαδικασια ευνοει την δημιουργια χρονικων κενων αναμεσα στο πριν και το τωρα,με αποτελεσμα να διαστρεβλωνεται η κριση,να ενοχοποιουνται οι πραξεις και να αποσταθεροποιουνται οι ισορροπιες.Δεν ξερω αν πρεπει να δεχθω ως γεγονος αυτην την καθημερινοτητα η πρεπει να προσπαθω κατ επαναληψη να επαναπροσανατολισω την πυξιδα της ψυχικης μου ευσταθειας.Ο χρονος θα αποδειξει το ορθον των αποφασεων.......

.....και σμιγουν και χωριζουν οι ανθρωποι και δεν παιρνει τιποτα ο ενας απ τον αλλον,γιατι ο ερωτας ειναι ο πιο δυσκολος δρομος για να γνωριστουν,κι οποιος δεν εχει την δυναμη φευγει μακρια.......

Και ο καιρος κυλα,και οι σκεψεις διαμορφωνονται,και οι συνεπειες αρχιζουν να εμφανιζονται δειλα δειλα στον θολο οριζοντα του χειμωνα.
Κανεις δεν ειναι ακομα ετοιμος,κανεις δεν μπορει να ξερει,κανεις δεν καταλαβαινει το πως και το ποτε αλλα ουτε και το γιατι.Καθε μερα φερνει κι αλλες αποφασεις που η επομενη τις αλλαζει.Αλλοτε ευγνωμονεις κι αλλοτε βλαστημας,αλλοτε πονας κι αλλοτε χαιρεσαι, ομως το αποτελεσμα παραμενει το ιδιο.Η ζωη αλλαζει μονο οσα της επιτρεπουμε να αλλαξει κι οσοι πιστευουν οτι δεν ειναι ετσι μενουν επ αοριστον δεσμευμενοι σε μια πλανη που θα ταλανιζει την ψυχη και το μυαλο τους μεχρι να αποδειχθει το αυτονοητο.Κριμα που τα ονειρα μας παραμενουν ονειρα,εμεις δεν σταθηκαμε ικανοι να τα κανουμε πραξεις,τα υπολοιπα ειναι φτηνες δικαιολογιες και εφηβικες εγωιστικες μπουρδες........

Αργα την νυχτα οταν οι προσωπικοι δαιμονες εφορμουν συγκρουομενοι ο ενας με τον αλλο σε μια αδιεξοδη προσπαθεια να φτασουν πρωτοι στα βαθη της ψυχης και να διαταραξουν με τις φωνες τους την φαινομενικη ηρεμια και γαληνη.
Αργα την νυχτα οταν οι φωνες απο το παρελθον πλημμυριζουν την καμαρα και σκεπαζουν με την ηχω τους καθε αλλο ηχο.
Αργα την νυχτα οταν η μοναξια σαν εργοστασιακη πρεσσα συμπιεζει σκεψεις,συνειρμους και συμπερασματα μετατρεποντας τα σε συμπαγες κραμα που κατω απ το βαρος του κυρτωνει καθε αντοχη.
Αργα την νυχτα οταν η μνημη δημιουργει κενα και συμπληρωνει αυθαιρετα οπως εκεινη νομιζει την αδεια πλευρα του κρεβατιου.
Αργα την νυχτα οταν το σωμα κουρασμενο γερνει αργα στο πλαι και αφηρημενο απ την οδυνη απλωνει τα χερια να αγκαλιασει την απουσια.
Αργα την νυχτα οταν τα ονειρα πλαθουν εφιαλτες και οι εφιαλτες φερνουν την χαραυγη ενω ακομα τα αστρα λαμπουν στον ουρανο,αργα την νυχτα..........

Χιλιαδες μνημες και χρωματα που στροβιλιζονται στα ακινητα αιγαιοπελαγιτικα νερα.Η αβεβαιοτητα της στιγμης ευκολα μπορει να μετατραπει σε μελλοντικους συνειρμους,αντιποδας σ ενα παρον που συνθλιβεται κατω απ το βαρος της αποτυχιας και της εγκαταλειψης.
Ολα παραμενουν σιωπηλα σε μια στημενη προσπαθεια να δεχτουμε το γεγονος και να προσποιηθουμε πως ετσι ειναι το σωστο και ετσι θα πορευθουμε.Και οπως χιλιαδες αλλοι πριν απο μας πεφτουμε και μεις στην παγιδα,στην ιδια παγιδα που θελει να δειχνουμε καλυτεροι,ανεξαρτητοι,απεγκλωβισμενοι και χειραφετημενοι.Ομως στην πραγματικοτητα χορταινουμε για μιαν ακομη φορα την πεινα του εγωισμου μας, παραβλεποντας το βαρος της μοναξιας που προκειται να φορτωθουμε στους ωμους, αδιαφορωντας για τις κρυες χειμωνιατικες νυχτες και τα μοναχικα δειλινα που η ψυχη θα πλαναται σαν αρπακτικο διαγραφοντας κυκλους στον αερα,αψηφωντας ολα εκεινα που μεσα στην ενταση της στιγμης φαινονται ευκολα και απλα,φαινονται αλλα δεν ειναι.

Η ζωη μετατρεπεται αργα αλλα σταθερα αφηνοντας την γευση του στυφου σ οσα χειλη εχουν την δυνατοτητα να το καταλαβουν.Τα υπολοιπα ειναι αχρωμες εικονες και αγευστες μπουκιες στα ματια και στο στομα εκεινων που εθελοτυφλουν και αγνοουν την πραγματικοτητα.........
Χρονια πολλα.....16/9/1963-16/9/2008....

Βηματα μνημης που δρασκελιζουν κρυφα την κλειδωμενη πορτα του νου και επαναφερουν στο προσκηνιο οσα το μυαλο προσπαθησε σκληρα για να απομακρυνει.
Κινησεις και πραξεις της καθημερινοτητας που τωρα αποκτουν ιδιαιτερη σημασια καθως πυροδοτουν το βραδυκαυστο φυτιλι της οδυνης για οτι ξαφνικα χαθηκε και μετατραπηκε σε παρελθον.
Οι ανυποπτοι θεατες του δραματος συντελουν με τον τροπο τους στην επιμηκυνση αυτης της καταστασης, που ισως τελικα μετατρεψει το μυαλο σ εναν καλο αγωγο του πονου με μηδενικες τις πιθανοτητες να επανελθει στην προηγουμενη του μορφη.
Αναποδα πεδια,αντιστροφες μετρησεις,αντιξοες συνθηκες και ανυπαρκτες ελπιδες για μελλοντικη συγχωνευση της πραγματικοτητας με την απωλεια του παρελθοντος.
Συνοδευω την ζωη και σαν παρατηρητης σημειωνω τις αλλαγες που ομως δεν καταφερνουν να γινουν και εντος μου.Με μια λεξη εξαπατω τον εαυτο μου και προσποιουμαι πως αυτο δεν συμβαινει σε μενα.....ποσο θλιβερο πραγματικα να διαπιστωνεις πως πεφτεις θυμα μιας απατης που δημιουργειται με γνωμονα την ιδια την απατη και εφαρμοζεται εξ αιτιας αυτης.

Λεξεις που αλλοτε θα σημαιναν πολλα,πραξεις που καποτε θα εφερναν χαρα,λογια που θα πυροδοτουσαν ολοκληρες νυχτες,κινησεις που θα δημιουργουσαν εκσταση και θα εκσφενδονιζαν στο απειρο την στιγμη.Βλεμματα που σ αλλοτινους καιρους θαφθαναν για να εκραγει το απλο σε συνθετο,η κουραση σε ξεκουραση,η νυστα σε αγρυπνια,η ρουτινα σε πρωτοτυπια.
Η φθορα του χρονου αντιστρεψε τα δεδομενα και δημιουργησε σιωπη,κουραση και ρουτινα.Δημιουργησε εντασεις χωρις αιτιολογια και προτασεις που δεν θα γινουν ποτε γεγονοτα.Κι οσο η προσπαθεια αποφυγης της αποδοχης συντελειται τοσο η σιωπη και η κουραση θα καταλαμβανουν ολο και περισσοτερο χωρο στο κενο της αποστασης.

....αχ να με παιρνατε σ αλλους κοσμους να πω αντιο στους

ανθρωπους και τα βασανα....

τους ουρανους μ εσας να αγκαλιασω και κει ψηλα,ψηλα οταν φτασω να πω ανασανα..ανασανα...UFO.....UFO......

Δυσκολες μερες και ευκολες νυχτες.Δεν γραφω πια απο αναγκη αλλα απο εξη.Κι οπως αποσταθεροποιουνται αργα και μεθοδικα οι συνοχες και οι συνηθειες, ο νους δημιουργει καινουργιες, ως αμυνα σ αυτα που χανονται,ως αντιδοτο στην δηλητηριαση της ληθης,ως αντικαταστατο σ οτι καταστρεφεται.
Αποπροσανατολισμενες γενιες,αυτοχειρες συνειδησεις,αυτοαμυνα και ενοχες,απολαυσεις που μετατραπηκαν σε μνημες και στοιχειωνουν τα ερημα μυαλα.
Η συνειδητοποιηση του θανατου μπορει να μετατρεψει το φως σε σκοταδι,την ηδονη σε πονο,την ενεργη μνημη σε ληθαργο και το αυτονοητο σε παραλογισμο.
Εως τοτε θα ακροβατουμε σε μια αποσυντονισμενη προσπαθεια ολοκληρωτισμου,σε μια γκιλοτινα που στομωσε η λεπιδα της,σε εναν τροχο της τυχης με φθαρμενη την ακιδα ορισμου,σε μια πυξιδα με σβησμενα τα σημεια του οριζοντα,σε εναν κοσμο που δεν λειτουργησε και δεν θα λειτουργησει.Ο χρονος ειναι η μοναδικη ελπιδα ανατροπης ολων των παραπανω με την προυποθεση να οριζεται σωστα κι οχι συμφωνα με οσα συμφερουν καθε φορα..........

Αποδοχες

Τα χρονια.οι μηνες,οι μερες,οι ωρες,τα λεπτα και τα δεπτερολεπτα, περικλειουν μεσα τους τις μνημες μας, και τις αναμνησεις μας, και οπως κυλουν ασταματητα παιρνουν μακρια μας ολα αυτα, αφηνοντας πισω ενα μεγαλο κενο, που ο καθενας μας προσπαθει να γεμισει με καθημερινες ανωφελες ασχολιες,με εφημερες απολαυσεις και υλικα κεκτημενα που κι αυτα με την σειρα τους παρασερνονται απο την δινη του χρονου και χανονται μακρια.

Αλιμονο στην θνητη μας μοιρα και στο τρωτο μας πεπρωμενο που θελοντας και μη καποια μερα θα υποκυψει στην δινη του χρονου και θα χαθει κι αυτο μαζυ με τ αλλα μακρια...........

Ολοι το ιδιο κουπι που τραβαγαμε τραβαμε,και θα το τραβαμε μεχρι τη μερα που θα φερουμε κορωνα αντι για γραμματα.....Ε...τοτε θα μας κανουν λιπασμα.

Χρονια βλεπω στο λιμανι πλοια να σαλπαρουνε
κι οπως τα κοιταζω λεω θε μου ας με παρουνε...

Οι φιλοι που αργησαν να επιστρεψουν,οι μερες που αργησαν ναρθουν,οι νυχτες που στερηθηκαν την αυγη,οι φωνες που σιωπησαν αναιτιως.
Εκεινοι που εφυγαν πριν προλαβουν,εκεινοι που εμειναν και δεν προλαβαινουν,αυτοι που φυγανε να με καλουν σε παρτυ κι αυτοι που μειναν να μου λειπουν πιο πολυ.
Ολες οι αδεσποτες μνημες,ολες οι στιγμες που δεν υπηρξαν,ολα οσα συντελουν στο τραυμα,ολα οσα απομειναν ορφανα και συνωστιζονται στις ακρες του μυαλου μου.
Δικαιως η αδικως εποφθαλμιουμε στην επερχομενη γιορτη που με τα χρονια θα καταντησει επετειος.Στο γεγονος που ευελπιστουμε οτι θα αλλαξει την ροη.
Και τα χρονια κυλουν προετοιμαζοντας μεθοδικα και αλανθαστα οτι ειναι προεπιλεγμενο και προκαθορισμενο.Η αδυναμια μας να μην καταληξουμε εκει στοιχειωνει τις ζωες μας και τρομοκρατει τα ονειρα μας.

αδικα ανησυχουσα.....

Αργησε το φεγγαρι να βγει αποψε κι η κορη μου να επιστρεψει αργησε.Κι οι δυο τους ειχανε δωσει ραντεβου.Το φεγγαρι με τ αστερια,η κορη με τα νειατα της.Αδικα ανησυχουσα αποψε αφου ονειρευτηκα την κορη μου πανσεληνο και το φεγγαρι εξω απ την πορτα να γυριζει το κλειδι ........

Χρόνια τώρα παρατηρώ μία ελίτ επιβατών, ντόπιοι ως επί το πλείστον, άνω των 50, με πολλά μπαγκάζια και πολλά παιδιά, να ξεπερνούν με χαρακτηριστική ευκολιά τα μέτρα προτεραιότητας και να μπαστακόνονται προκλητικά στο σαλόνι της τρίτης θέσης στον καναπέ που προοριζόταν για μένα, που στην τελική είχα φτάσει και στο λιμάνι μισή ώρα πριν από αυτούς. Δεν αντιδρούσα, γιατί δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς. Αυτή τη φορά όμως η δικαιοσύνη ξέσπασε. Έμπειρες ομάδες γενναίων λιμενικών έκλεισαν εγκαίρως τις τρύπες από τις οποίες αυτά τα ποντίκια της κουτοπονηριάς συνήθιζαν να μας χλευάζουν, αποσπώντας ένα δυνατό χειροκρότημα από όλους εμάς τους νομοταγείς πολίτες. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και μετατροπή τους σε ήρωες της ημέρας.Απίστευτη μπούρδα αυτές οι αριθμημένες θέσεις στα καράβια. Τα πλοία δεν είναι αεροπλάνα, είναι ελεύθεροι cool χώροι με απεριόριστη θέα και δικό τους μικροκλίμα. Δε χωράνε νούμερα και δικό μου δικό σου. Ένα σωστό πλοίο οφείλει να είναι υπερφορτωμένο, γεμάτο τσιγγάνους και να μην πηγαίνει παραπάνω από 20 μίλια την ώρα. Οτιδήποτε άλλο είναι βλαχώδεις απόπειρες μεταμοντερνισμού μίας κοινωνίας που χωρίς να έχει περάσει Διαφωτισμό και δίχως να αντιληφθεί την ύπαρξη της δεκαετίας του 60 επιχειρεί τώρα να το παίξει προοδευτική.Μεγάλη βλακεία αδερφάκι μου επίσης ο φραπές γλυκός με γάλα σε πλαστικό ποτήρι, τη στιγμή που είσαι αραχτός στο πλάι του καταστρώματος χαζεύοντας το γκομενάκι απέναντι με τη ρόγα τίγκα και το πιο εμφανές δε γίνεται μαύρο στριγκάκι να διαγράφεται απαλά μέσα απ το λευκό κολλάν. Το πιο πιθανό είναι, ότι ένα απαλό αεράκι θα φυσήξει, το ποτήρι θα τον πάρει και εκείνος ο φραπές γλυκός με γάλα με όλα του τα συστατικά σε εκγρήγορση θα απλωθεί πανηγυρικά στο καβάλο σου, με αποτέλεσμα να περάσεις το υπόλοιπο της διαδρομής μέσα στο sleeping bag ντροπιασμένος, προσποιούμενος ότι κοιμάσαι.Ήρθε η ώρα να τελείωνουμε με όλα αυτά τα θλιβερά κατάλοιπα του παρελθόντος. Τύποι που παίζουν τα ίδια και τα ίδια στην κιθάρα, σκυλιά που κατουράνε παντού, ψυχοπαθείς ιδιοκτήτες που επιμένουν να τα αποκαλούν χαριτωμένα, εκείνος ο τρομακτικός ήχος από τη mona lisa κάθε φορά που πιάνουμε λιμάνι. Επίσης όλα τα καζανάκια που πατούνται με το χέρι πρέπει επιτέλους να αντικατασταθούν από νέα που θα πατούνται με το πόδι. Έχει καταντήσει αηδία Ένας νέος κόσμος ανατέλλει και εμείς είμαστε οι προπομποί του. Ρίψη στη θάλασσα και ισόβιος εγκλεισμός στο θερμοκήπιο πισω από την πλώρη ντάλα μεσημέρι θα είναι η απάντηση από δω και μπρός.

Να περνουν οι μερες...... διαπιστωση μιας πραγματικοτητας που εδραιωνεται χρονο με τον χρονο και αντικαθιστα την λαχταρα του παρελθοντος.Η μερα μια αδιακοπη κουρσα για να ερθει η νυχτα,και η νυχτα μια αγωνιωδης πορεια για να ρθει το ξημερωμα.Καμια στροφη στο αδιεξοδο,καμια εξοδος στο μονοδρομο.Ολες οι προσπαθειες αναστροφης καταληγουν σε αποτυχια.Βαδιζουμε ολοταχως για το οδυνηροτατο φιναλε...

The cause becomes duty,dutys the blow.Which kill the picture,death of the show.
Innocent youth,falsehood for truth..........

Οδυνηρα και χωρις σκοπο,απολυτα εγκαταλελειμενοι στην τυχη,χωρις καμια επαγρυπνηση για την πραγματικοτητα,βυθισμενοι σε ονειρα και οραματισμους,σαλευοντας μεσα σε ανηλιαγα δωματια,ξεκομενοι απ την αληθινη επαφη,διχως προσπαθεια διαφυγης απ το αδιεξοδο,μπλεγμενοι στους λαβυρινθους της αλλοτριωσης,περνωντας το ψεμα για αληθεια και την αληθεια για ψεμα,μπερδευοντας το λυκαυγες με το λυκοφως,παρατεινοντας την πλαστη πραγματοποιηση των ονειρων μας,σκυβοντας ξανα και ξανα το κεφαλι,συγκρουομενοι σε στροφες σκοτεινων λεωφορων,ατενιζοντας ηλεκτροφορους οριζοντες,χαμενοι μεσα στο μεγαλειο της πλανεμενης μας πορειας,ετσι ανθρωπακια οπως γεννηθηκαμε συνεχιζουμε την ιδια πορεια,συνεχιζουμε την ανωφελη ζωη μας.......