Το ταξιδι απλα προσθετει καινουργιες εικονες σε μια οθονη που εχει απο καιρο καψει τα pixel της,σε μια οθονη που αναπροσαρμοζεται προσπαθωντας να αποκτησει επικοινωνια ξανα με τον κεντρικο server,σε μια οθονη που προβαλλει σπασμωδικα play back θετοντας
σε κινδυνο τις παρουσες προβολες,μεγαλωνοντας την πιθανοτητα αντικαταστασης της με
μια καινουργια.
Σε πραγματικο χρονο το μεγεθος και η διαυγεια ανακτουν την προηγουμενη τους αποδοση
αλλα στην περιπτωση επαναληψης χανονται οι οποιες λειτουργιες.Καθε τεχνικη υποστηριξη
μοιαζει αδικος κοπος ομως οταν οι οθονες παλιωνουν σκοτωνουν τις μνημες κι οταν σκοτωνεις τις μνημες ειναι σαν να σκοτωνεις ανθρωπους.........

Ερημοι δρομοι,αδειοι λεωφοροι,σβηστα φαναρια,μοναχικα ταξι,
χιονισμενα βουνα,ροδες που αγωνιζονται να καλυψουν τα χιλιομετρα,
ημιφωτιστα ταμπλο και κοντερ που καταγραφουν την πορεια.
Νυχτα που κυλα μετουσιωνοντας την ανοχη σε ελξη,την αναγκη σε απολαυση και τον φοβο σε πονο.Απ τις σκοτεινες στροφες ξεπροβαλλουν
τα φαντασματα της πολης που κοιμαται, περιμενοντας το ξημερωμα μιας ακομα βδομαδας,το ξεκινημα μιας ακομα διαδρομης που θαχει και παλι
την ιδια καταληξη.
Πισω απ το βρωμικο παρμπριζ του αυτοκινητου διαγραφονται αχνα οι μνημες, που με την πρωτη ευκαιρια σμιγουν κι αυτες με τα φαντασματα
και λικνιζονται ειρωνικα χαμογελωντας μου ξανα.
Παιρνω τελικα τον δρομο της επιστροφης αδιαφορωντας για την ανεντιμη προσπαθεια τους να με παρασυρουν ξανα στον στροβιλο των αναμνησεων, και οπως γλυστρω πανω στην ασφαλτο ξεγελω τον εαυτο μου κανοντας ταχα πως ειμαι νικητης σ αυτην την μαχη,πως ειμαι θριαμβευτης σ αυτην
την παλη του παροντος εναντια στο παρελθον............

Ξερω χιλιους τροπους να σωθω μα....κανενας τους δεν μου ταιριαζει.

I got a rescue spaceship for any shipwrecker in the wrong planet
and i think my spaceship knows which way to go....cause planet earth is blue
and theres nothing i can do.......

Κι ολο ερχονται οι μερες και περνουν, σφραγιζοντας ανεξιτηλα σκεψεις,αποφασεις,πραξεις και θεωριες.Κι αφηνουν μια πικρη γευση στο στομα που μενει καιρο τωρα
βουβο,καταπληκτο απ τα γεγονοτα,μουδιασμενο απ τις εξελιξεις και στυφο απ τις διαπιστωσεις.
Η ζωη απ εξω περνα με ιλλιγιωδη ταχυτητα και εξατμιζει στο διαβα της ολα οσα η ψυχη θελησε να κρατησει δικα της και να ενστερνιστει ως πιστευω της.Ολα οσα αγαπησε και πιστεψε,ολα οσα εκλεισε μεσα της,ολα οσα μετετρεψε απο ξενα σε οικεια.
Κι ετσι μετουσιωθηκε το θερος σε παγετο και ο ηλιος σε καταιγιδα,φαινομενικα αναιτια αλλα στην πραγματικοτητα εχοντας σοβαρους λογους που η καθημερινοτητα δεν επετρεπε να γινουν αντιληπτοι.Κι ολο ταλαντευονται στην καρδια οι λεξεις που θελουν να γινουν ηχος και να δωσουν επιτελους φωνη στο βουβο και μουδιασμενο στομα,που θελουν να γινουν λογια που θα φανερωσουν επιτελους την αληθεια,που θα αποκαλυψουν οτι κρυβει
η εικονα που φτιαχτηκε προσεκτικα για να δωσει πλαστες εντυπωσεις,για να παραπλανησει την ζωη που περνα με ιλιγγιωδη ταχυτητα και εξατμιζει ολα οσα η ψυχη μετετρεψε απο ξενα σε οικεια....................

Βγαινω στους μεγαλους δρομους μ ενα φοβο μεσ τις νυχτες
κι ολο πισω μου κοιταζω αν γυρνανε οι λεπτοδειχτες,
ολο σταματαω και βλεπω αν γυρνανε οι λεπτοδειχτες
βγαινω στους μεγαλους δρομους μ ενα φοβο μεσ τις νυχτες....

Πως με εκλεισε η ζωη μου εξω απ τα ονειρα που ειχα
τσακισε την αντοχη μου και μου εκοψε το βηχα,
βγαινω στους μεγαλους δρομους μ ενα φοβο καθε βραδυ
μηπως χασω το μυαλο μου και με φαει το σκοταδι....

Απο διπλα προσπερνανε σαν τρελλα τα μηχανακια
και τις μερες μου μετρανε τα ερημικα δρομακια,
απο διπλα προσπερνανε σαν τρελλα τα μηχανακια
και τα δακρυα μου σβηνω σαν τσιγαρα στα τασακια.

Παιξτε μπουζουκια παιξτε βιολια,μια πικραμενη ψυχη το ζητα,
παιξτε αποψε να σπασει παιδια του ξενυχτη η καρδια....

Μιλησα κρυφα με τα φαντασματα της νυχτας
και ντυθηκα ξανα το πεπλο της σιωπηλης τους μοναξιας.
Περπατησα μαζυ τους στα σοκακια
και γευτηκα την πικρα της μοναχικης βραδιας.
Ανταμωσα μορφες πουχα ξεχασει και καπνισα μαζυ τους στα σκοτεινα,
εκει που καθε ανθρωπου ξεδιπλωνονται τα παθη
και αγριευει η ψυχη και γινεται βορριας.
Το βημα μου εσυρα σε αγνωστα σκαλοπατια
με την ελπιδα πως θα βρω μια γνωριμη σκια,
ομως ξανα με ξεγελασανε τα ματια,τα ματια που σαν δυο πληγες
αιμμοραγουν ξανα.
Τωρα χαμενος στων ονειρων μου το χαρτη
αναρωτιεμαι πως τα φερνει ετσι η ζωη,
αυτοι που φυγανε να με καλουν σε παρτυ
κι αυτοι που μειναν να μου λειπουν πιο πολυ..............

After the rain has fallen
after the tears have washed my eyes
You find that i ve taken nothing,
that love cant replace in the blink of an eye...

In the attics of my life,full of cloudy dreams unreal
full of tastes no tongue can know,and lights no eyes can see
when there was no ear to hear you sang to me.......

Τωρα που τελειωνει η παλια χρονια και ερχεται η καινουργια, μοιραστειται και παλι τις ευχες σας για ολα εκεινα που δεν εγιναν και ολα οσα δεν θα γινουν,για ολα οσα περασαν και ξεχαστηκαν και για ολα οσα θαρθουν και θα ξεχαστουν κι αυτα,για ολα οσα επιθυμησαμε και παρεμειναν επιθυμιες,για ολα οσα θα επιθυμησουμε και θα παραμεινουν κι αυτα επιθυμιες.
Τωρα που αλλαζει ο χρονος ας πουμε και παλι τα ιδια ψεμματα με περσι και ας ελπισουμε ξανα για μια Χαρουμενη χρυση Πρωτοχρονια.............

Ιφιγενεια εν Αυλιδι.

Καημενε Αχιλλεα,οταν ορκιζεται η γλωσσα δεν ορκιζεται παντα και η ψυχη.
(Ευριπιδης/Σαλαμινα 480-406 πχ)

Μονο τους φυλακισμενους ενδιαφερουν τα χριστουγεννα,επειδη εκεινες τις μερες ξαλεγραρουν απο την μιζερια της φυλακισμενης τους ρουτινας και ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαιρια να κανουν λιγο μπουγιο παραπανω,να χειροκροτησουν,να φωναξουν χωρις να τους μαζεψει κανενας μπατσοφυλακας σωφρονιστης.Τα Xριστουγεννα και η Πρωτοχρονια ειναι οτι ακριβως και η επισκεψη τους στον κοινωνικο λειτουργο και στην ψυχοπουτανα της φυλακης,μια ευκαιρια να σπασουνε την μονοτονια της καθημερινοτητας τους,μια κρυφη ματια στα μπουτια της γιατρου που θα τους εξετασει ωστα να εχουνε μετα χειρωνακτικη εργασια για το κελλι τους,να τον παιξουνε και να ευχαριστηθουν.Η πλακα ειναι πως αυτο ακριβως που κανουνε οι κρατουμενοι δεν διαφερει σε τιποτα απο αυτο που κανουμε ολοι εμεις οι ελευθεροι,οι απ εξω απ την φυλακη,τον μαλακα,τον κανονικο μαλακα και τον αγιασμενο.Τον ρακοσυλλεκτη της ζωης,αυτον που θα βολευτει με το περισσευμα,το παραπεταμενο,το τιποτενιο και θα του βαλει και μια γιρλαντα απο πανω για να δειχνει εορταστικο.Αυτον που ξορκιζει το ασφυκτικο του δυαρακι στολιζοντας το με κινεζικα μπιχλιμπιδια τραβεστι και το κανει ενα μικρο πουταναδικο,μπας και παραμυθιαστει οτι η ζωη του δεν ειναι τελικα τοσο χαμενη οσο πραγματικα ειναι.
Που καλει συγγενεις για να δει τα χαλια τους ελπιζοντας οτι ειναι πιο χαλια απ τα δικα του.Που αγοραζει δωρα ελπιζοντας να εκβιασει την αγαπη και την εκτιμηση οποιου εχει την αναγκη:της μανας,του γκομενου,του προισταμενου.
Ειναι πραγματικα συγκινητικη η ετοιμοτητα του δημαρχη Αθηναιων να αντικαταστησει το δεντρο τσακ μπαμ σε δυο μερες.Για οτιδηποτε αλλο θα χρειαζοταν αιτησεις επι αιτησεων,αναμονη μηνων,εγκριση κονδυλιων κλπ κλπ Αλλα το δενδρο των Χριστουγεννων?Κι εχω την εντυπωση πως ολα αυτα που συνεβησαν μετα τον φονο του Αλεξη θα αφησουν αυτο μονο στα ψυχικα χρηματοκιβωτια των νοικοκυραιων:τους αλητες που μας εκαψαν το δενδρο και παραλιγο να μας γαμησουν και τα Χριστουγεννα....
Οι αλητες που τους εχετε γαμησει καθε υποψια φωταγωγησης στην ζωη τους προοριζοντας τους για εργατες ανασφαλεις και ανασφαλιστους.Που θα βαφτισουν τον φοβο και την μιζερια τους χριστιανικη αγαπη και ετσι ηρεμα και γλυκα θα γερασουν περιμενοντας την συνταξη.Μετρωντας τις φορες που δεν γαμησαν,που δεν γελασαν,που δεν κατουρησαν πανω στις μουρες οσων ηταν ετοιμοι να τους καψουν επειδη ψελλισαν κατι διαφορετικο,μια αποκλινουσα συμπεριφορα που δεν χωραει στις μερες αυτες της οικουμενικης αγαπης.
Γιατι για να αγαπας τον πλησιον σου ακριτα και τυφλα αυτη ειναι η βασικη προυποθεση:
να εισαι τοσο μαλακας η τοσο κακος ανθρωπος οσο κι αυτος.......
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ............

Ανοιχτε τα τρελλαδικα να βγει ο κοσμος εξω
να δω αν ειναι πιο τρελλοι οι μεσα απ τους απεξω.....

Ας υποθεσουμε λοιπον πως εναποθεσαμε τις ελπιδες μας σ ενα αβεβαιο μελλον,εκει που συνωστιζονται ολες οι ζωες,εκει που οι ανθρωποι ξεχνουν και χανονται,εκει που η μηχανη του χρονου δεν αφηνει περιθωρια και επιλογες,εκει που οι μνημες χανουν την σημασια τους και γινονται αφηρημενες εννοιες,εκει που οι αγαπες εξανεμιζονται χωρις ουσιαστικη αιτια,εκει που θα φτασουν καποτε ολοι και απορημενοι θα κοιταζουν δεξια αριστερα προσπαθωντας να καταλαβουν τι συμβαινει,εκει που θα μαθουμε τελικα την αληθινη αληθεια και απογοητευμενοι θα διαπιστωσουμε το κενο που μας περιβαλλει,το κενο που εφαρμοζει τους κανονες του χωρις να υπολογισει,επιβαλλοντας σε ολους ανεξαιρετως την ιδια τιμωρια χωρις διακρισεις και χωρις συμπαθειες.

"Μεσα απ τα συντριμια φορες εμφανιζονται αλλα συντριμια,κι οπως βρισκεσαι ξαφνικα σε μερη που δεν θα διαλεγες,ετσι βρισκεσαι πισω σε στιγμες που βουλιαζουν στους στροβιλους της μνημης και καπου καπου αναδυονται σαν τα απομειναρια ενος ναυαγιου,σαν τα κομματια ενος πλοιου που η ξαφνικη και αναπαντεχη καταιγιδα τσακισε τα στεγανα του και πλημμυρισε τα αμπαρια και τις καμπινες του.
Ο Τιτανικος της ζωης μας ξερνα ενιοτε τα συντριμια του, αναγκαζοντας τους επιζησαντες να ξαναβρισκονται μπροστα στην τραγωδια, και να ξαναζουν τις ωρες που η τρικυμια κυριευε τις ζωες τους και απειλουσε να τους καταπιει.Εκει που οσα παρακαλια κι αν ακουστηκαν η θυελλα ανηλεη και σκληρη σφυροκοπουσε πανω απ τα κεφαλια τους μετατρεποντας την ζωη σε μαρτυριο και την αναγκη για επιβιωση σε πρωτευοντα σκοπο.Εκει που οσο η καρδια κι αν εραγιζε τα κυματα κι ο αερας σ ενα συμπαιγνιο αδιαφορωντας για τα παντα ειχαν βαλθει να αφανισουν οτι ειχε μεινει ορθιο και υγιες.
Εκει που η ψυχρη λογικη κατατροπωνε το συναισθημα,εκει που το μυαλο αποφασιζε να διαλυσει την καρδια.
Εκει που σαν απο θαυμα σωθηκαμε και ξαναπατησαμε σε στερια, εξαθλιωμενοι και αποστεωμενοι,κουβαλωντας το φορτιο της μνημης,τις σωματικες βλαβες και την πικρα
του ναυαγου που παρ οτι σωθηκε δεν μπορει να ξεχασει......................"
για κεινους που δεν ξεχνουν.

Η Αθηνα στα καρβουνα........burn mother fuckers....burn.....

Καποτε θαρθουν να σου πουν πως σε πιστευουν σ αγαπουν και πως σε θενε
εχε το νου σου στο παιδι,κλεισε την πορτα με κλειδι ψεμματα λενε.
Καποτε θαρθουν γνωστικοι,λογαδες και γραμματικοι για να σε πεισουν
εχε το νου σου στο παιδι,κλεισε την πορτα με κλειδι θα σε πουλησουν
Κι οταν θαρθουνε οι καιροι που θαχει σβησει το κερι στην καταιγιδα
εχε το νου σου στο παιδι γιατι αν γλυτωσει το παιδι
υπαρχει Ελπιδα........
Καλο ταξιδι Αλεξανδρε......

"Ο χρονος ειναι λικνο της ελπιδας,ταφος της φιλοδοξιας,αυστηρος ελεγκτης των ανοητων,σωτηριος συμβουλος των φρονιμων.Σε μερικους φερνει οτι φοβουνται,σε αλλους αυτο που επιθυμουν."
Ε.Κολτον

Ολες οι πραξεις και οι λεξεις μοιαζουν να επαναλαμβανονται σκοπιμως σε μια προσπαθεια
να γινει συνειδητο αυτο που η ψυχη αδυνατει να εκλαβει ως δεδομενο.Παιζουμε το παιχνιδι των αοριστιων και μετακινουμε τα πιονια μας εναντια στον ανυπαρκτο εχθρο που θελει να μας βλαψει.Μεταμφιεζουμε τις μερες μας κατω απο ακριβα αυτοκινητα,φανταχτερα ρουχα,
εξοδους και παρτυ,δωρεαν μοναδες στα κινητα,δανεια και συμβολαια,εξασφαλισεις και φιλοφρονησεις,μοντερνα σπιτια και trendy look.Κι οταν ξυπναμε το πρωι ο ιδιος πονοκεφαλος βασανιζει το θολωμενο απ το αλκοολ της προηγουμενης νυχτα μυαλο μας..Ο ιδιος φοβος σκεπαζει την ταλαιπωρημενη μας ψυχη και η ιδια απορια κρεμεται στο ταβανι.............
No more money,no more fancy dress
this other kingdom seems by far the best
until its other jaw reveals incest
I will not go
prefer a feast of friends to the giant family.....