Ερημοι δρομοι,αδειοι λεωφοροι,σβηστα φαναρια,μοναχικα ταξι,
χιονισμενα βουνα,ροδες που αγωνιζονται να καλυψουν τα χιλιομετρα,
ημιφωτιστα ταμπλο και κοντερ που καταγραφουν την πορεια.
Νυχτα που κυλα μετουσιωνοντας την ανοχη σε ελξη,την αναγκη σε απολαυση και τον φοβο σε πονο.Απ τις σκοτεινες στροφες ξεπροβαλλουν
τα φαντασματα της πολης που κοιμαται, περιμενοντας το ξημερωμα μιας ακομα βδομαδας,το ξεκινημα μιας ακομα διαδρομης που θαχει και παλι
την ιδια καταληξη.
Πισω απ το βρωμικο παρμπριζ του αυτοκινητου διαγραφονται αχνα οι μνημες, που με την πρωτη ευκαιρια σμιγουν κι αυτες με τα φαντασματα
και λικνιζονται ειρωνικα χαμογελωντας μου ξανα.
Παιρνω τελικα τον δρομο της επιστροφης αδιαφορωντας για την ανεντιμη προσπαθεια τους να με παρασυρουν ξανα στον στροβιλο των αναμνησεων, και οπως γλυστρω πανω στην ασφαλτο ξεγελω τον εαυτο μου κανοντας ταχα πως ειμαι νικητης σ αυτην την μαχη,πως ειμαι θριαμβευτης σ αυτην
την παλη του παροντος εναντια στο παρελθον............