Ο πονος της απωλειας φερνει σκληρες νυχτες στις καρδιες που φλερταρουν με τις αναμνησεις ακομα κι οταν προσποιουνται πως δεν εχουν.Μαγιατικος Οκτωμβρης...στειρα εποχη...πραγματα που μετατοπιζονται ασυνειδητα κι ομως παραμενουν σταθερα.Η τελικη προσβαση στο παρον επαληθευει ποσο αβεβαιο ειναι το μελλον.Το αποτελεσμα φθειρει τις προσδοκιες για ενα καλυτερο βιο,για μια καλυτερη ποιοτητα επιβιωσης.Τετελεσμενα και απροσδιοριστου προελευσης συμπερασματα φερνουν μοναχα συγχυση και πανικο και αντιληψη του προσκαιρου και του περαστικου.
Ο χρονος με καποια μυστικη συνταγη απλουστευει τα συνθετα και απαλυνει τα οδυνηρα χωρις ομως να εξαλειφει τον πονο,χωρις να προσφερει καμια απολυτως αλλαγη στα δεδομενα παρα μονο απατηλες προσδοκιες.Εκεινοι που φευγουν ισως ανακαλυπτουν εκ των υστερων την πραγματικη υποσταση μας και τον πραγματικο μας προορισμο,δεν θαχουν ομως ποτε την ευκαιρια να το βιωσουν εγκοσμια,ουτε να το προσφερουν σ οσους θαθελαν να ξερουν προκαταβολικα.
Σημανση χωρις ουσιαστικο αποτελεσμα,γνωση χωρις πραγματικη σημασια,επιγνωση χωρις τροπο να χρησιμοποιηθει.
Αλιμονο λοιπον σε κεινους που αθελα τους ισως,προσπαθουν να γνωρισουν αυτα που μονο εκ των υστερων μαθαινεις,και μονο κατοπιν εορτης ανακαλυπτεις.Η ροη του χρονου θα μεγαλωσει ακομα περισσοτερο τον ποθο αλλα και τον πονο και δεν θα λυπηθει να μεταβαλλει την χαρα της ανακαλυψης σε οδυνη τοσο τρομακτικη που δεν θα υπαρχει κανενα αντιδοτο και καμια θεραπεια να τους προστατεψει
Ας μενουμε λοιπον καλυτερα θεατες ενος εργου που προδιαγεγραμενα οδηγει σε μια παραλογη αποκορυφωση,κι ας μην ζηταμε να ξερουμε απ την αρχη το φιναλε,
γιατι το κοστος της αποκαλυψης δεν ξεχρεωνεται με προσευχες και παρακαλια,
με ξενυχτια και ουσιοποσιες,με σαρκικες ηδονες και κρεπαλες.Δεν ξεχρεωνεται
δυστυχως με τιποτα και απλα στεκει σιωπηλο και αδηφαγο μεχρι την τελευταια μας
στιγμη........

Υπαρχουν στιγμες που η μοναδα διασπαται και χανεται σε ατελειωτους οριζοντες και αχανη πελαγη.

Υπαρχουν φορες που το μηκος και το πλατος γινονται απροσδιοριστα και εφαρμοζουν στην μοναδα δινοντας της ετσι την ψευδαισθηση οτι μπορει να φτασει στο απειρο και στο μη προσδιορισμενο.

Τοτε, σ αυτην ακριβως την χρονικη στιγμη

απλα στεκομαι και κοιταζω.............

everything is broken up and dance....

Aναβουν φωτα,προβολεις,λαμψεις στο μεσονυχτι.
Αποδεκατιζονται τα φαντασματα του παρελθοντος.Η ζωη μου εισχωρει σ ενα καινουργιο κοσμο.Πενθω με το δικο μου τροπο για το χαμο της οποιας αξιας.Μοιρολογω το θανατο της αγνοτητας,της αληθειας,της αγαπης.
Πληθος συγκεντρωνεται στο μοιρασμα των αγαθων.
Αλλαζω εσωρουχα και ενδυμασια.μεταμφιεζομαι.Χρειαζομαι κοιτες παραποταμων για να με οδηγησουν στην κεντρικη αρτηρια.Χρειαζομαι την θεληση,την αναπαυση,την γαληνη.Διψω για εφαλμυρα νερα,λιμοκτονω για τροφες με ληγμενες ημερομηνιες.
Χαστουκισα το παρελθον,τσακωθηκα με το μελλον,για το παρον επαψα να δινω σημασια.Δεν θα ζητησω το μυστικο που μεχρι τωρα δεν μου φανερωθηκε.Δεν θα ψαξω για τις κρυφες γνωσεις που κανεις δεν γνωρισε.
Φθαρτα ικανοποιημενος θα αρκεστω σ οτι η καθε μερα μου προσφερει,στις απλες απολαυσεις και τερψεις της υλικης ζωης.
Ομως την μερα των απαγγελιων θα απαιτησω το αντιτιμο για την εισφορα μου σε κεινο που ονομαζουμε "παλη"
Παλη ψυχικη για την ισορροπηση σε τουτο τον ανισορροπο κοσμο.Παλη ανιση,φτιαχτη,σικε,προσχεδιασμενη.
Αναβουν φωτα λοιπον,προβολεις,φωτεινες επιγραφες,λαμψεις και εκρηξεις στο βαθυ μεσονυχτι.Κι εγω γερνω στο πλαι,κλεινω τα ματια και βυθιζομαι στον λυτρωτη υπνο που απαλυνει τις πληγες του υποσυνειδητου.

Νυχτα χλωμη και αστεγη,νυχτα γεματη ασκοπες περιπλανησεις σε μνημες που δεν ξεκαθαριζουν την υπαρξη τους.Οι περιττες αναδρομες επιβεβαιωνουν το λαθος και ανασυρουν σκεψεις και συμπερασματα που δεν ανταποκρινονται στο παρον μα ουτε και στο παρελθον.Η πλανη ομως δεν αφηνει περιθωρια διαφυγης και διαιωνιζει τον πονο και την οδυνη,αναμοχλευει τις αναμνησεις και φορτιζει με συναισθηματικες καταιγιδες το νου.
Ας εχουμε εστω και στο ελαχιστο εν ενεργεια τις ασφαλειες κινδυνου,ας κρατησουμε ενεργοποιημενες τις λιγες εναπομεινασες αντοχες και ας πολεμησουμε ακομα και με την γνωση της αποτυχιας εναντια σ ολα αυτα.Κρατωντας σε εγρηγορση τον νου θα ευτυχισουμε να ολοκληρωσουμε τον κυκλο ακομα και με χρονικες παυσεις.
Ολοι στο καταστρωμα,αβαρα το κονταρι,μολα τη μπαρουμα,λασκα τους μακαραδες.......

Αλλοτινες εποχες,οταν η ζωη δεν σερνοταν ανημπορη
στα πεζοδρομια της Ομονοιας,στις οθονες των τηλεορασεων,στα μηχανηματα αναληψεως των τραπεζων,στα πλακοστρωτα του Ψυρρη,στις ουρες μπροστα στις εισοδους των πολυκαταστηματων,στις εκθαμβωτικες πολυκατοικιες και στα υπογεια γκαραζ των πολυκινηματογραφων,στα πολυτελη τζιπ
και στα γρηγορα χαμηλωμενα,στις προκλητικες βιτρινες και στα ψαγμενα ρεστοραν.
Οταν η ζωη αρνιοταν να στριμωχτει και να ξεφτυλι-
στει,αρνιοταν να μετατραπει απλως σε επιβιωση.Αλ-
λοτινες εποχες που χαθηκαν και πανε...........

Νυχτα απροσμενα σιωπηλη και γαληνια.Μικρες ανταυγειες φωτος σκορπιες στον αιθριο ουρανο.Η μνημη αρχιζει να φλερταρει με τις αναμνησεις συνεπεια του κενου που δημιουργηθηκε απ την ξαφνικη σιωπη.Εκεινη βυθιζεται στον υπνο τοσο γρηγορα που το φως στο κομοδινο ξεχαστηκε αναμμενο.Μικρα θαλασσια αλογακια συμβαδιζουν με τις αχτιδες απ τις φωτεινες επιγραφες.
Η ικανοτητα της δημιουργικης γραφης απαγχονιστηκε πισω απ τα λευκα τετραγωνακια του πληκτρολογιου.Η ενοραση στην μεταμεσονυχτια πολη σκεπαστηκε απ το θολο φως της επιπεδης οθονης.Κανεις δεν προσπαθησε να κρατησει ζωντανους τους τροπους που το μυαλο δεν θα παραδινοταν τοσο ανωδυνα και ευκολα στην απολυτη απενεργοποιηση του.
Τωρα τα δακτυλα αντικατασταθηκαν απ τα χειριστηρια.
Οι μνημες απ τους σκληρους δισκους.
Τα συναισθηματα απ τα νευματα και τα emotion.Και οι σωματικες επαφες απο τις webcam.
KANENA δικαστηριο δεν θα μας συγχωρεσει που ξεχασαμε την αυγη........

Στερνη μου σκεψη αφηνω κι οτι απομεινε απο μενα
στριφογυριζει σαν χαρτινος μυλος στον αγερα, στη σιωπη
κρυμμενα μενουνε για χρονια ονειρα φθαρμενα
οι νυχτες μας μεγαλωσαν δυναμωσε η βροχη.

Απατηλα μας κερδισαν κι εδωσαν πιστη ακυρη
σ οτι πιστεψαμε πως παντα μας ανηκει
ομως στην κριση τους υποθετικα καταδικοι
μενουμε αιωνια κι αθελητα, σερνοντας δεκανικι.

Στερνη μου σκεψη αφηνω κι οτι δεν ξοδεψα ως τωρα
γερνει ερειπιο στου χρονου την αποσταση, φθειρεται
η αντοχη μας παγιδευμενη στην θανασιμη αιωρα
που καθε νυχτα ενα με το νου μας γινεται.

Ας υποθεσουμε λοιπον κι ας ξεχαστουμε παλι
τι θα σημαινει αλλωστε ακομα μια ηττα
γρηγορα θαρθει ο καιρος να παρουν την σκυταλη
οσοι πιο πριν επιστεψαν,οσοι πιο πριν ποθησαν....

Ξημερωματα αλλαξες ανασα και πλευρο σαν να γυρευες να αποφυγεις το μοιραιο πυρετο.Μηχανηματα μετραγαν ανασες και σφυγμο κι απ τα ματια σου εσβηνε αργα το βλεμμα το ζεστο.

Ξημερωματα σηκωσες το χερι το δεξι και μου φανηκε οτι γυρευες και συ να φυγεις απο κει.Και μου φανηκε αδεια η ζωη μου και μιση και η ελπιδα μου ενα ερημο νησι που παει να βυθιστει.

Ξημερωματα αλλαξες ανασα και πλευρο σα να γυρευες να αποφυγεις το μοιραιο πυρετο.

Σε αγκαλιασα περασες το χερι στο λαιμο,ξημερωματα απ του πονου τον καημο σ ΑΝΤΙΟ παντοτινο....................10/7/05

Ο χρονος της συλληψης περασε ανελπιστα ταχυς.Τα μωρα μας βουβαθηκαν μπροστα στην ανεκπληρωτη υποσχεση.Τα ταξιδια και οι ξενοι τοποι μας μεταμορφωσαν πριν ακομα ολοκληρωτικα σχηματιστουμε.
Οι αποστασεις και ο χρονος επαληθευουν πως τιποτα δεν γεννηθηκε για να παραμεινει.
Ακομα στις γωνιες εχει μεινει λιγη σκονιτσα απ το ξετιναγμα των αναμνησεων.Ο γυρισμος ειναι επωδυνος γιατι ξεσκεπαζει την πραγματικοτητα που οσο κι αν θελουμε δεν μπορουμε να αποφυγουμε.
Στα χναρια που προ καιρου αφησαμε πατησαν αλλοι νεωτεροι,με καινουργια ονειρα,καινουργιες ελπιδες,καινουργιες ουτοπιες.
Εμεις απομειναμε μοναχοι-ο καθενας στο κοσμο του-τους κοιταζουμε και δακρυζουμε στην θυμηση μας.

'The hand that wrote this letter sweeps the pillow clean,so rest your head and read a treasured dream.
I m not quite sure what youre supposed to do,so i ll just write some love to you..'
fatheras...