Ο πονος της απωλειας φερνει σκληρες νυχτες στις καρδιες που φλερταρουν με τις αναμνησεις ακομα κι οταν προσποιουνται πως δεν εχουν.Μαγιατικος Οκτωμβρης...στειρα εποχη...πραγματα που μετατοπιζονται ασυνειδητα κι ομως παραμενουν σταθερα.Η τελικη προσβαση στο παρον επαληθευει ποσο αβεβαιο ειναι το μελλον.Το αποτελεσμα φθειρει τις προσδοκιες για ενα καλυτερο βιο,για μια καλυτερη ποιοτητα επιβιωσης.Τετελεσμενα και απροσδιοριστου προελευσης συμπερασματα φερνουν μοναχα συγχυση και πανικο και αντιληψη του προσκαιρου και του περαστικου.
Ο χρονος με καποια μυστικη συνταγη απλουστευει τα συνθετα και απαλυνει τα οδυνηρα χωρις ομως να εξαλειφει τον πονο,χωρις να προσφερει καμια απολυτως αλλαγη στα δεδομενα παρα μονο απατηλες προσδοκιες.Εκεινοι που φευγουν ισως ανακαλυπτουν εκ των υστερων την πραγματικη υποσταση μας και τον πραγματικο μας προορισμο,δεν θαχουν ομως ποτε την ευκαιρια να το βιωσουν εγκοσμια,ουτε να το προσφερουν σ οσους θαθελαν να ξερουν προκαταβολικα.
Σημανση χωρις ουσιαστικο αποτελεσμα,γνωση χωρις πραγματικη σημασια,επιγνωση χωρις τροπο να χρησιμοποιηθει.
Αλιμονο λοιπον σε κεινους που αθελα τους ισως,προσπαθουν να γνωρισουν αυτα που μονο εκ των υστερων μαθαινεις,και μονο κατοπιν εορτης ανακαλυπτεις.Η ροη του χρονου θα μεγαλωσει ακομα περισσοτερο τον ποθο αλλα και τον πονο και δεν θα λυπηθει να μεταβαλλει την χαρα της ανακαλυψης σε οδυνη τοσο τρομακτικη που δεν θα υπαρχει κανενα αντιδοτο και καμια θεραπεια να τους προστατεψει
Ας μενουμε λοιπον καλυτερα θεατες ενος εργου που προδιαγεγραμενα οδηγει σε μια παραλογη αποκορυφωση,κι ας μην ζηταμε να ξερουμε απ την αρχη το φιναλε,
γιατι το κοστος της αποκαλυψης δεν ξεχρεωνεται με προσευχες και παρακαλια,
με ξενυχτια και ουσιοποσιες,με σαρκικες ηδονες και κρεπαλες.Δεν ξεχρεωνεται
δυστυχως με τιποτα και απλα στεκει σιωπηλο και αδηφαγο μεχρι την τελευταια μας
στιγμη........