Aναβουν φωτα,προβολεις,λαμψεις στο μεσονυχτι.
Αποδεκατιζονται τα φαντασματα του παρελθοντος.Η ζωη μου εισχωρει σ ενα καινουργιο κοσμο.Πενθω με το δικο μου τροπο για το χαμο της οποιας αξιας.Μοιρολογω το θανατο της αγνοτητας,της αληθειας,της αγαπης.
Πληθος συγκεντρωνεται στο μοιρασμα των αγαθων.
Αλλαζω εσωρουχα και ενδυμασια.μεταμφιεζομαι.Χρειαζομαι κοιτες παραποταμων για να με οδηγησουν στην κεντρικη αρτηρια.Χρειαζομαι την θεληση,την αναπαυση,την γαληνη.Διψω για εφαλμυρα νερα,λιμοκτονω για τροφες με ληγμενες ημερομηνιες.
Χαστουκισα το παρελθον,τσακωθηκα με το μελλον,για το παρον επαψα να δινω σημασια.Δεν θα ζητησω το μυστικο που μεχρι τωρα δεν μου φανερωθηκε.Δεν θα ψαξω για τις κρυφες γνωσεις που κανεις δεν γνωρισε.
Φθαρτα ικανοποιημενος θα αρκεστω σ οτι η καθε μερα μου προσφερει,στις απλες απολαυσεις και τερψεις της υλικης ζωης.
Ομως την μερα των απαγγελιων θα απαιτησω το αντιτιμο για την εισφορα μου σε κεινο που ονομαζουμε "παλη"
Παλη ψυχικη για την ισορροπηση σε τουτο τον ανισορροπο κοσμο.Παλη ανιση,φτιαχτη,σικε,προσχεδιασμενη.
Αναβουν φωτα λοιπον,προβολεις,φωτεινες επιγραφες,λαμψεις και εκρηξεις στο βαθυ μεσονυχτι.Κι εγω γερνω στο πλαι,κλεινω τα ματια και βυθιζομαι στον λυτρωτη υπνο που απαλυνει τις πληγες του υποσυνειδητου.