Στερνη μου σκεψη αφηνω κι οτι απομεινε απο μενα
στριφογυριζει σαν χαρτινος μυλος στον αγερα, στη σιωπη
κρυμμενα μενουνε για χρονια ονειρα φθαρμενα
οι νυχτες μας μεγαλωσαν δυναμωσε η βροχη.

Απατηλα μας κερδισαν κι εδωσαν πιστη ακυρη
σ οτι πιστεψαμε πως παντα μας ανηκει
ομως στην κριση τους υποθετικα καταδικοι
μενουμε αιωνια κι αθελητα, σερνοντας δεκανικι.

Στερνη μου σκεψη αφηνω κι οτι δεν ξοδεψα ως τωρα
γερνει ερειπιο στου χρονου την αποσταση, φθειρεται
η αντοχη μας παγιδευμενη στην θανασιμη αιωρα
που καθε νυχτα ενα με το νου μας γινεται.

Ας υποθεσουμε λοιπον κι ας ξεχαστουμε παλι
τι θα σημαινει αλλωστε ακομα μια ηττα
γρηγορα θαρθει ο καιρος να παρουν την σκυταλη
οσοι πιο πριν επιστεψαν,οσοι πιο πριν ποθησαν....