Χρονια βλεπω στο λιμανι πλοια να σαλπαρουνε
κι οπως τα κοιταζω λεω θε μου ας με παρουνε...

Οι φιλοι που αργησαν να επιστρεψουν,οι μερες που αργησαν ναρθουν,οι νυχτες που στερηθηκαν την αυγη,οι φωνες που σιωπησαν αναιτιως.
Εκεινοι που εφυγαν πριν προλαβουν,εκεινοι που εμειναν και δεν προλαβαινουν,αυτοι που φυγανε να με καλουν σε παρτυ κι αυτοι που μειναν να μου λειπουν πιο πολυ.
Ολες οι αδεσποτες μνημες,ολες οι στιγμες που δεν υπηρξαν,ολα οσα συντελουν στο τραυμα,ολα οσα απομειναν ορφανα και συνωστιζονται στις ακρες του μυαλου μου.
Δικαιως η αδικως εποφθαλμιουμε στην επερχομενη γιορτη που με τα χρονια θα καταντησει επετειος.Στο γεγονος που ευελπιστουμε οτι θα αλλαξει την ροη.
Και τα χρονια κυλουν προετοιμαζοντας μεθοδικα και αλανθαστα οτι ειναι προεπιλεγμενο και προκαθορισμενο.Η αδυναμια μας να μην καταληξουμε εκει στοιχειωνει τις ζωες μας και τρομοκρατει τα ονειρα μας.

αδικα ανησυχουσα.....

Αργησε το φεγγαρι να βγει αποψε κι η κορη μου να επιστρεψει αργησε.Κι οι δυο τους ειχανε δωσει ραντεβου.Το φεγγαρι με τ αστερια,η κορη με τα νειατα της.Αδικα ανησυχουσα αποψε αφου ονειρευτηκα την κορη μου πανσεληνο και το φεγγαρι εξω απ την πορτα να γυριζει το κλειδι ........

Χρόνια τώρα παρατηρώ μία ελίτ επιβατών, ντόπιοι ως επί το πλείστον, άνω των 50, με πολλά μπαγκάζια και πολλά παιδιά, να ξεπερνούν με χαρακτηριστική ευκολιά τα μέτρα προτεραιότητας και να μπαστακόνονται προκλητικά στο σαλόνι της τρίτης θέσης στον καναπέ που προοριζόταν για μένα, που στην τελική είχα φτάσει και στο λιμάνι μισή ώρα πριν από αυτούς. Δεν αντιδρούσα, γιατί δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς. Αυτή τη φορά όμως η δικαιοσύνη ξέσπασε. Έμπειρες ομάδες γενναίων λιμενικών έκλεισαν εγκαίρως τις τρύπες από τις οποίες αυτά τα ποντίκια της κουτοπονηριάς συνήθιζαν να μας χλευάζουν, αποσπώντας ένα δυνατό χειροκρότημα από όλους εμάς τους νομοταγείς πολίτες. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και μετατροπή τους σε ήρωες της ημέρας.Απίστευτη μπούρδα αυτές οι αριθμημένες θέσεις στα καράβια. Τα πλοία δεν είναι αεροπλάνα, είναι ελεύθεροι cool χώροι με απεριόριστη θέα και δικό τους μικροκλίμα. Δε χωράνε νούμερα και δικό μου δικό σου. Ένα σωστό πλοίο οφείλει να είναι υπερφορτωμένο, γεμάτο τσιγγάνους και να μην πηγαίνει παραπάνω από 20 μίλια την ώρα. Οτιδήποτε άλλο είναι βλαχώδεις απόπειρες μεταμοντερνισμού μίας κοινωνίας που χωρίς να έχει περάσει Διαφωτισμό και δίχως να αντιληφθεί την ύπαρξη της δεκαετίας του 60 επιχειρεί τώρα να το παίξει προοδευτική.Μεγάλη βλακεία αδερφάκι μου επίσης ο φραπές γλυκός με γάλα σε πλαστικό ποτήρι, τη στιγμή που είσαι αραχτός στο πλάι του καταστρώματος χαζεύοντας το γκομενάκι απέναντι με τη ρόγα τίγκα και το πιο εμφανές δε γίνεται μαύρο στριγκάκι να διαγράφεται απαλά μέσα απ το λευκό κολλάν. Το πιο πιθανό είναι, ότι ένα απαλό αεράκι θα φυσήξει, το ποτήρι θα τον πάρει και εκείνος ο φραπές γλυκός με γάλα με όλα του τα συστατικά σε εκγρήγορση θα απλωθεί πανηγυρικά στο καβάλο σου, με αποτέλεσμα να περάσεις το υπόλοιπο της διαδρομής μέσα στο sleeping bag ντροπιασμένος, προσποιούμενος ότι κοιμάσαι.Ήρθε η ώρα να τελείωνουμε με όλα αυτά τα θλιβερά κατάλοιπα του παρελθόντος. Τύποι που παίζουν τα ίδια και τα ίδια στην κιθάρα, σκυλιά που κατουράνε παντού, ψυχοπαθείς ιδιοκτήτες που επιμένουν να τα αποκαλούν χαριτωμένα, εκείνος ο τρομακτικός ήχος από τη mona lisa κάθε φορά που πιάνουμε λιμάνι. Επίσης όλα τα καζανάκια που πατούνται με το χέρι πρέπει επιτέλους να αντικατασταθούν από νέα που θα πατούνται με το πόδι. Έχει καταντήσει αηδία Ένας νέος κόσμος ανατέλλει και εμείς είμαστε οι προπομποί του. Ρίψη στη θάλασσα και ισόβιος εγκλεισμός στο θερμοκήπιο πισω από την πλώρη ντάλα μεσημέρι θα είναι η απάντηση από δω και μπρός.

Να περνουν οι μερες...... διαπιστωση μιας πραγματικοτητας που εδραιωνεται χρονο με τον χρονο και αντικαθιστα την λαχταρα του παρελθοντος.Η μερα μια αδιακοπη κουρσα για να ερθει η νυχτα,και η νυχτα μια αγωνιωδης πορεια για να ρθει το ξημερωμα.Καμια στροφη στο αδιεξοδο,καμια εξοδος στο μονοδρομο.Ολες οι προσπαθειες αναστροφης καταληγουν σε αποτυχια.Βαδιζουμε ολοταχως για το οδυνηροτατο φιναλε...

The cause becomes duty,dutys the blow.Which kill the picture,death of the show.
Innocent youth,falsehood for truth..........

Οδυνηρα και χωρις σκοπο,απολυτα εγκαταλελειμενοι στην τυχη,χωρις καμια επαγρυπνηση για την πραγματικοτητα,βυθισμενοι σε ονειρα και οραματισμους,σαλευοντας μεσα σε ανηλιαγα δωματια,ξεκομενοι απ την αληθινη επαφη,διχως προσπαθεια διαφυγης απ το αδιεξοδο,μπλεγμενοι στους λαβυρινθους της αλλοτριωσης,περνωντας το ψεμα για αληθεια και την αληθεια για ψεμα,μπερδευοντας το λυκαυγες με το λυκοφως,παρατεινοντας την πλαστη πραγματοποιηση των ονειρων μας,σκυβοντας ξανα και ξανα το κεφαλι,συγκρουομενοι σε στροφες σκοτεινων λεωφορων,ατενιζοντας ηλεκτροφορους οριζοντες,χαμενοι μεσα στο μεγαλειο της πλανεμενης μας πορειας,ετσι ανθρωπακια οπως γεννηθηκαμε συνεχιζουμε την ιδια πορεια,συνεχιζουμε την ανωφελη ζωη μας.......

Η υπαρξιακη μοναξια τυλιγει τον ανθρωπο μ ενα αορατο διχτυ,που παρ οτι αορατο δεν του επιτρεπει να ζησει και να απολαυσει τιποτα απ οτι τον περιβαλλει.
Η υπαρξιακη μοναξια πολυ πιο χειροτερη απ την μοναξια του ερημιτη,γκρεμιζει καθε ονειρο και καθε σχεδιο που πλαθεται σε στιγμες ψευτικης ευφοριας.
Η υπαρξιακη μοναξια αντιστρεφει τους ορους αντιληψης των πραγματων και δημιουργει ενα συνεχες χασμα αναμεσα στον ανθρωπο που κατεχεται απ αυτην και στους υπολοιπους.
Η υπαρξιακη μοναξια δεν ξεπερνιεται με κανενα διεγερτικο,ναρκωτικο,αλκοολ η σεξουαλικη επαφη.Ο ανθρωπος που γεννιεται μ αυτην ειναι καταδικασμενος να ζησει μονος του γιατι οι οποιες προσπαθειες να βρει ταιρι καταληγουν σε αποτυχια.
Η υπαρξιακη μοναξια ειναι ο πονος εκεινος πουρχεται αργα την νυχτα στο αδειο δωματιο του ξενοδοχειου,στο κρυο αφιλοξενο κελλι,στο μισοσκοτεινο βαγονι μεταμεσονυχτιου τραινου,στο τελευταιο καθισμα του βραδινου λεωφορειου,στην μοναχικη βολτα τα ξημερωματα,στο τελευταιο φως του ηλιοβασιλεματος,στην καθε στιγμη τελος που ο ανθρωπος συνειδητοποιει την υπαρξη του.
Η υπαρξιακη μοναξια ειναι η αληθεια της ζωης μας που σκοπιμα και με οποιονδηποτε τροπο προσπαθουμε παντα να κουκουλωσουμε.............

when i was......

When i was a child i caught a fleeting glimpse, out of the corner of my eye.I turned to look but it was gone,i cannot put my finger on it now.The child is grow the dream is gone.I have become comfortably numb......

δεν μεγαλωνω......

Δεν θελω να μεγαλωσω πια.Δεν θελω να στρωνω το κρεβατι μου το πρωι και να σκουπιζω τις λασπες στο πατακι της πορτας.Τα παραπονα σας παρακαλω να περιμενουν κι αυτα,ειμαι μικρη ακομη.Παρτε τις υποχρεωσεις και τις ευθυνες μακρια μου,μην τις αφηνετε εδω,μου λερωνουν το δωματιο.Και τις προσδοκιες σας για μενα να μην τις ακουσω,μου σκοτωνουν τα ονειρα.Κι ολα αυτα που εχω να κανω δεν τα θελω πια,με τρομαζουν.Ενας χρονος ατελειωτος απλωνεται μπροστα μου,ενα κυτος με ορθανοιχτο στομα.Μια ολοκληρη ζωη που περιμενει να με κατασπαραξει,τα παιδια μου και τα εγγονια μου,το πρωινο ξυπνημα και το διαλειμα στην δουλεια,η κινηση στο δρομο.ο αντρας μου που θελει φαι.....Δεν θελω να γινω ο μπαμπας μου,μια εικονα στοργης που οσο παει και μου μοιαζει.Μια αληθεια περα για περα ειλικρινης,ενα μελλον που ερχεται και δεν ξερω πως να το σταματησω.Υποσχεσεις που δοθηκαν και πως θα τις κρατησω. Παει η παιδικοτητα μου,πανε τα παιχνιδια,θελω να κλαψω για αυτα που φυγανε μακρια,για το σπασμενο κουκλακι και τις βολτες στην παιδικη χαρα.Θελω να κλαψω και να με παρεις στην αγκαλια σου,να μου πεις πως δεν πειραζει,πως θα το φτιαξεις εσυ.......
Ειναι Κυριακη απογευμα και αυριο δεν θελω να παω στη σχολη...........

Κι ερχεται η νυχτα,αργα,νωχελικα,σαν σε αργη κινηση,σκεπαζει την πολη,σκεπαζει τους ανθρωπους,σκεπαζει τις μνημες και τις σκεψεις.
Και βαθεια μεσα απ τα εσωτερα του νου αξαφνα οι σποροι της ανησυχιας ξεπροβαλλουν τα βλασταρακια τους, και ανοιγουν δειλα τα πρωτα φυλλαρακια τους, προετοιμαζοντας το μυαλο για την μεγαλη ανθοφορια.Κι ο νους γονιμος σε τετοιου ειδους πραξεις φλερταρει με τους ανθους δινοντας το εναυσμα για την καρποφορια.Δεν χρειαζεται πολυς χρονος για να εκτιναχθουν ολα στο ζενιθ.Δεν χρειαζεται μεγαλη προσπαθεια για να γινουν οι σποροι βλαστοι,οι βλαστοι λουλουδια και τα λουλουδια καρποι.Και μεσα στην αργη νωχελικη νυχτα ο πανικος μετατρεπει την ησυχια σε εφιαλτη.Και το σωμα αλλαζει και αγριευει,αυξανει τους σφυγμους της καρδιας του,διαστελλει τις κορες των ματιων του,σφιγγει τους μυς και επιταχυνει τους ρυθμους.Καμια εσωτερικη λειτουργια δεν ειναι ικανη να αποτρεψει την αντιστροφη μετρηση.Το μυαλο δημιουργει φανταστικες εικονες αναρτωντας στο συνειδητο εκεινα που το υποσυνειδητο προσταζει.Κι ολα μοιαζουν να βρισκονται στο χειλος του γκρεμου χωρις καμια ελπιδα σωτηριας.Και το βλεμμα στρεφεται τριγυρω προσπαθωντας να αντλησει εικονες που θα κατευνασουν τον πανικο,που θα επαναφερουν την γαληνη,που θα ισορροπησουν την ασυμμετρια..............
Η συνειδητοποιηση του ψευδους συναγερμου ερχεται σαν λυτρωση για το καταπονημενο μυαλο και σωμα,αφαιρωντας παρηγορητικα τους παραγινομενους καρπους της ανησυχιας και επαφεροντας την ομαλοτητα και την φυσιολογικη ροη του χρονου.Εις αναμονην παντα της επομενης φορας.....

es dificil......

Es dificil creer que el destino del hombre sea tan bajo que le lleve a nacer solo para morir...

στα συνορα του εφιαλτη...

He llorado viendo el dolor del matador cuando supo que su mejor amigo y su novia se habian escapado con su coche,he llorado tambien viendo el toro sabiendo que iva a morir,sabiendo de los grandes muertes que llegan al final los toros en sus trampas que se llaman plazas......

............

Έχουμε τα πάντα. Κάθε μέρα βλέπουμε χιλιάδες πράγματα, διαβάζουμε και ακούμε για άλλα τόσα και επιλέγουμε ορισμένα απο αυτά. Και κάθε μέρα που περνά βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο που ήμαστε και χτες.
Πέσαμε με τα μούτρα στο σύνθημα του σήμερα και καταναλώνουμε με μανία. Αγοράζουμε το τζιν της λαμπερής επωνυμίας, τη ζώνη “που θα βγάλει μάτια”, το νέο κινητό “για να είναι της εποχής” και την τσάντα - επένδυση (!).
Την επομένη μέρα ξαναβυθιζόμαστε στο κενό μας. Και προσπαθούμε να αγοράσουμε το είναι μας.
Σέρνουμε από βιτρίνα σε βιτρίνα την τρέντι εικόνα μας και ψάχνουμε να αγοράσουμε αυτό που θα καλύψει την έμο ψυχή μας.
Θέλουμε να έχουμε αξία. Και ξέρουμε καλά πως να την αποκτήσουμε.
Οι γυναίκες από τα πέντε τους ονειρεύονται να γίνουν Μπάρμπι στη θέση της Μπάρμπι. Την ζηλεύουν για το σώμα, την ομορφιά, το αυτοκίνητο, το σπίτι με το τζιακούζι και τις πλαστικές της φίλες.
Αυτό είναι το σύνδρομο της Μπάρμπι: του πλαστικού Παράδεισου και των πλαστικών σχέσεων.
Είναι το ίδιο σύνδρομο που οδηγεί σήμερα κάθε γυναίκα να μη χάνει επεισόδιο του Sex and the City. Ο πλαστικός Κεν και οι πλαστικές φίλες απεκτησαν ονοματεπώνυμο:Mr Big, Μιράντα, Σαμάνθα και Σαρλότ.
Είναι το ίδιο σύνδρομο που έφερε και τις πλαστικές κάρτες.
Αγοράζω, αγοράζεις , αγοράζουμε - Δίνουμε και παίρνουμε αξία καθημερινά. Με πλαστικά χαμόγελα,πλαστικές σχέσεις, πλαστικές ανάγκες.
Ε, πως να το κάνουμε;
“Σ΄αυτό τον κόσμο που ζούμε τον σακάτικο, είθιστε να δολοφονούν το αληθινo...

Ξαφνικες συνειδητοποιησεις

Και περασε ο καιρος που νομιζαμε οτι ολα μενουν αναλοιωτα και ακλονητα απ τον χρονο.Και καταλαβαμε οτι το περασμα της ζωης σαρωνει στο διαβα του ολα μας τα κεκτημενα και ολες μας τις κατακτησεις.Και μαθαμε να μην επαφιομαστε στην πλανη της μονιμοτητας.Και μαθαμε να μην ονειρευομαστε οτι θα μεινουν ολα εδω ετσι οπως τα γνωρισαμε.Και ειδαμε αυτα που ξεραμε να γινονται μνημες και να σκαρφαλωνουν καπου καπου νωχελικα στις ακρες του μυαλου μας για να θυμισουν και να χαθουν ξανα.Και το σημερα διωχνει το χτες,και το αυριο θα διωξει το σημερα και καθε τι θα σβηνεται και θα απομακρυνεται ωσπου να χαθει στο παρελθον.
Και μαχομεθα καθημερινως με τις μνημες σε μια αναιτια προσπαθεια να τις κρατησουμε επικαιρες.......

Μην περιμενεις να χιονισει για ναναι αργια η Δευτερα

Καθως η μερα αρχιζει

Καθως ο χειμωνας σφυροκοπα το πρωινο, οι σκεψεις αλλαζουν κατευθυνση διαρκως και απλωνονται ανεξελεγκτα διαμορφωνοντας και αλλαζοντας τις αποφασεις.Η πικρα του πρωινου τσιγαρου μπερδευεται με την στυφη γευση του υπνου στο στομα και προτρεπει για μια ακομη ανουσια μερα.Το σωμα μουδιασμενο απ το κρυο παλευει να επαναφερει σε ενεργη κατασταση τα μελη του και κινειται σπασμωδικα απ το ενα δωματιο στο αλλο.Οι πρωτες πληροφοριες στο μυαλο συνεισφερουν ετσι ωστε οι προηγουμενες αποφασεις να αλλαξουν και να ξαναγινουν υποθεσεις προς επιλυση.Και καθως η μερα προχωρα η καθημερινοτητα αρχιζει να παιρνει την θεση της και να απομακρυνει ολα οσα φανηκαν προς στιγμη περιεργα και παραξενα,ολα οσα εμοιασαν στιγμιαια οτι θα αλλαξουν,ολα οσα ο χειμωνας σφυροκοπα και απλωνει ανεξελεγκτα διαμορφωνοντας και αλλαζοντας τις αποφασεις.........

Η ζωη αλλαζει

Η ζωη αλλαζει διχως να κοιταζει την δικια σου μελαγχολια....κι ερχεται καιρος που θα αποφασισεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφησεις.

Μη!μη μου το πεις,οι παλιοι μας φιλοι μην το πεις για παντα φυγαν,τα παλια βιβλια,οι παλιες ιδεες για παντα φυγαν....γινανε παιχνιδι στα χερια των παιδιων.....

Καλη χρονια????????

Καλη χρονια και φετος λεμε και ευχομαστε.Καλη χρονια ονειρευομαστε.Καλη χρονια ποθουμε και συλλογιζομαστε.Καλη χρονια???αναρωτιομαστε.......