Καθε Τεταρτη ενα ταξιδι στις θαλασσες της Jazz/Reggae/Latin/Rock/Blues & Ethnic μουσικης.Στην γεφυρα του Β-cuti(Βρυουλων & Τρυπιας 33-Ν.Φιλαδελφεια)ο Markos ex amorgou(advanced listeners only)

You cant lose what you aint never had.....

Πουναι τα χρο...πουναι τα χρονια τα παλια
πουναι οι καιροι.....πουναι οι καιροι εκεινοι........

Στα χερια της μητερας μου κοιμοταν ο πατερας μου
και η ζωη ξημερωνε στα παιδικα μου ματια...
δε μιλαγε μα δακρυζε στην πρωτη καλημερα
λογια ειναι τα δακρυα κρυμμενα στο κορμι....
Στους ουρανους αρμενισε και το σακκακι ανεμισε
καιρος παει που εφυγε μα εγω τον περιμενω......

In the autumn of my madness which in coming wont be long
for the nights are now much darker and the daylights not so strong
and the things which i believed in are no longer quite enough
for the knowing is much harder and the goings getting rough.........

Στα ιδια μερη θα ξαναβρεθουμε......back to Athens.....

We sailed for parts unknown to man,where ships come home to die
no lofty peak,no fortress bold could match our captains eye
upon the seventh seasick day we made our port of call,a sand so white,and sea so blue,no mortal place at all........

And as the windshield melts
my tears evaporate
leaving only charcoal to defend
finally i understand the feelings of the few......

Τρεχαντηρακι με τα πανια σου,που ταξιδευεις γιαλο γιαλο
παρε και μενα ναρθω κοντα σου και βγαλε με στην Αμοργο....

Δεν θελω πια αλλους γιατρους κι αλλα νοσοκομεια...........

Δεν υπαρχουν αγιοι...μοναχα διαφορετικες ταριφες για τον καθενα....

i want to live,i want to give
ive been the miner for a heart of gold......

Στο μετεριζι της ανθρωπιας και στης τιμης το χρεος
εκει θα στεκω να πατω κι ας ειμαι ο τελευταιος.....

in hope we trust....
κανε κουραγιο μανα.....

Ειναι καποιες στιγμες που ασυνειδητα ισως οι απογοητευσεις δημιουργουν το εναρκτηριο λακτισμα για μια σειρα συνειδητοποιησεων, που οδηγουν στην αποκαλυψη και στην διαπιστωση του ποσο αφελης μπορει να υπηρξες και του ποσο εκτος μπορει να πορευτηκες για χρονια,διατηρωντας μια εικονα και μια πορεια που απειχε μιλια απ την πραγματικοτητα.Κι ειναι τοσο δυνατο το συναισθημα μετα απο τετοιες στιγμες που αναρωτιεται κανεις που και πως θα μπορεσει ξανα να στηριξει
την καινουργια πορεια του οταν εκ των πραγματων καθε βαση και καθε δεδομενο εχει καταρριφθει.
Η ζωη αλλαζει διχως να κοιταζει την δικια σου μελαγχολια.....

Kαθως ο καιρος κυλα σπασμωδικα,αλλοτε γρηγορα κι αλλοτε απελπιστικα αργα,καθως οι μερες εναλλασονται με ατακτες ισορροπιες,εν μεσω παραξενων εναλλαγων στην διαθεση αλλα και στην προδιαθεση,καθως οι φωνες και οι μνημες με μικρες διαφορες ξαναφερνουν στον νου γεγονοτα που η θυμιση τους αναστατωνει το κεντρικο νευρικο συστημα,γεγονοτα που σημαδεψαν και καταρρακωσαν,εν μεσω κορμιων αλλα και προσωπων που συνοψιζουν την προσπαθεια αποφυγης τους,σε απροσμενες στιγμες,ανυποψιαστα,ξαφνικα,αναπαντεχα,με τεραστιες επιπτωσεις αλλα και με αναλαμπες διαπιστωσεων,χωρις καμια ξεκαθαριση και χωρις καμια εξηγηση,μπερδεμενα αλλα και ξεκαθαρα,αμφιβαλλοντας αλλα και με σιγουρια,ασπρο και μαυρο,αγαπη και μισος,αληθεια και ψεμμα,απατη και τιμιοτητα,πιστη και προδοσια,εδω και εκει,μεσα και εξω,πανω και κατω,μπροστα και πισω,με εκστατικη αντιμετωπιση της πραγματικοτητας αλλα και με πληρη συνειδηση της αληθειας,βαδιζω και πορευομαι,πεφτω και σηκωνομαι,ξυπνω και κοιμαμαι,σχεδιαζω και απορριπτω,θυμαμαι και ξεχνω,βεβαιωνομαι και αμφιβαλλω,ειμαι και δεν ειμαι,αιωρουμενος και
απειλουμενος απ οτι μεχρι τωρα φαινοταν ανυπαρκτο και εξωπραγματικο,με τα φαντασματα να εμφανιζονται απροσκλητα σε οποιαδηποτε στιγμη της μερας,με τις μορφες να αντιπαλευουν τις ψυχες,με τις ψυχες να παραμορφωνουν τις στιγμες,ως
διαττων αστερας στο γαλαξια της νοητικης μου ισορροπιας,ως μια μαυρη τρυπα στο ψυχικο μου στερεωμα,ως ακραιο καιρικο φαινομενο στο κλιμα του μυαλου μου,ως τεκτονικη πλακα τελος που μετατοπιστηκε παρασερνοντας μαζυ της καθε οικοδομημα που δημιουργηθηκε μεσα μου,ως ενας εφιαλτης που ξερριζωνει σε καθε του εμφανιση οσα μπορει ενα ανθρωπινο μυαλο να θεωρησει δικα του.............................

Ο μοναχος ο ανθρωπος οταν γλεντουν οι αλλοι
ντρεπεται πουναι μοναχος και στην χαρα φαλτσαρει......

Zωη πισω απ τον ανεμοθωρακα,νυχτες κιτρινων δρομων και ερημων λεωφορων,
ζωη πισω απ τον ανεμοθωρακα,μερες μποτιλιαρισματων και εκνευρισμου,
ζωη πισω απ τον ανεμοθωρακα,ζωη χωρις και με,ζωη μ ενα καινουργιο στιγμα.......

Ποια προσδοκια με παθος ατενιζω
στις ψευδαισθησεις καθε παροχης
ο κοσμος βρωμικος καπνος που τον καπνιζω
και εκτιση καθημερινης ποινης
να ξημερωνω μοναχος,να μουρμουριζω.......

Αποσιωπωντας οσα η καρδια επιτασσει,ευνουχιζοντας οσα το συναισθημα επιφερει
και φιμωνοντας οσα η ψυχη λαχταρα, απλως καταφερνεις να ζεις κατω απο ενα
καθεστως απολυτης αδιαφοριας, οπου τιποτα δεν εχει ουσιαστικη ροη και εξελιξη,και
οπου κανεις δεν μπορει να μετατρεψει την απογοητευση σου σε ικανοποιηση.
Ασχετως των αιτιων που σε βαζουν σ αυτην την διαδικασια, το αποτελεσμα δεν θαναι
ποτε αυτο που επιδιωκεις λειτουργωντας τοιουτοτροπως, εν αντιθεση θα διαιωνιζεται
εντος σου η αναγκη να εκφρασεις στο μεγιστο βαθμο οσα με τον χρονο πολλαπλασιαζονται και γιγαντωνονται,οσα με το χρονο ριζωνουν βαθεια στην ψυχη σου.
Καθε ψευδης παρουσιαση πως ολα ειναι ενταξει και πως ξεπεραστηκαν, θαναι μια ακομα
φαρσα του συνειδητου απεναντι στην πραγματικοτητα του υποσυνειδητου.
Κανενα αιωνιο δικαστηριο δεν θα σε συγχωρεσει που λησμονησες,που εγκατελειψες,που
αφεθηκες στην ληθη και στην πλαστη προβολη πως ολα αλλαξαν και δεν υποφερουν πια.
Καμια δικαιολογια δεν θα ευσταθει οταν ο καιρος θα ζητησει το αντιτιμο του για οσα χαθηκαν και καμια επιγεια δυναμη δεν θαχει την ικανοτητα να σε ανασυρει απ τον μυχο
που θαχεις εγκλωβιστει..................ειθε να μην βρεθεις ποτε εκει.............