Kαθως ο καιρος κυλα σπασμωδικα,αλλοτε γρηγορα κι αλλοτε απελπιστικα αργα,καθως οι μερες εναλλασονται με ατακτες ισορροπιες,εν μεσω παραξενων εναλλαγων στην διαθεση αλλα και στην προδιαθεση,καθως οι φωνες και οι μνημες με μικρες διαφορες ξαναφερνουν στον νου γεγονοτα που η θυμιση τους αναστατωνει το κεντρικο νευρικο συστημα,γεγονοτα που σημαδεψαν και καταρρακωσαν,εν μεσω κορμιων αλλα και προσωπων που συνοψιζουν την προσπαθεια αποφυγης τους,σε απροσμενες στιγμες,ανυποψιαστα,ξαφνικα,αναπαντεχα,με τεραστιες επιπτωσεις αλλα και με αναλαμπες διαπιστωσεων,χωρις καμια ξεκαθαριση και χωρις καμια εξηγηση,μπερδεμενα αλλα και ξεκαθαρα,αμφιβαλλοντας αλλα και με σιγουρια,ασπρο και μαυρο,αγαπη και μισος,αληθεια και ψεμμα,απατη και τιμιοτητα,πιστη και προδοσια,εδω και εκει,μεσα και εξω,πανω και κατω,μπροστα και πισω,με εκστατικη αντιμετωπιση της πραγματικοτητας αλλα και με πληρη συνειδηση της αληθειας,βαδιζω και πορευομαι,πεφτω και σηκωνομαι,ξυπνω και κοιμαμαι,σχεδιαζω και απορριπτω,θυμαμαι και ξεχνω,βεβαιωνομαι και αμφιβαλλω,ειμαι και δεν ειμαι,αιωρουμενος και
απειλουμενος απ οτι μεχρι τωρα φαινοταν ανυπαρκτο και εξωπραγματικο,με τα φαντασματα να εμφανιζονται απροσκλητα σε οποιαδηποτε στιγμη της μερας,με τις μορφες να αντιπαλευουν τις ψυχες,με τις ψυχες να παραμορφωνουν τις στιγμες,ως
διαττων αστερας στο γαλαξια της νοητικης μου ισορροπιας,ως μια μαυρη τρυπα στο ψυχικο μου στερεωμα,ως ακραιο καιρικο φαινομενο στο κλιμα του μυαλου μου,ως τεκτονικη πλακα τελος που μετατοπιστηκε παρασερνοντας μαζυ της καθε οικοδομημα που δημιουργηθηκε μεσα μου,ως ενας εφιαλτης που ξερριζωνει σε καθε του εμφανιση οσα μπορει ενα ανθρωπινο μυαλο να θεωρησει δικα του.............................