Λεξεις που αλλοτε θα σημαιναν πολλα,πραξεις που καποτε θα εφερναν χαρα,λογια που θα πυροδοτουσαν ολοκληρες νυχτες,κινησεις που θα δημιουργουσαν εκσταση και θα εκσφενδονιζαν στο απειρο την στιγμη.Βλεμματα που σ αλλοτινους καιρους θαφθαναν για να εκραγει το απλο σε συνθετο,η κουραση σε ξεκουραση,η νυστα σε αγρυπνια,η ρουτινα σε πρωτοτυπια.
Η φθορα του χρονου αντιστρεψε τα δεδομενα και δημιουργησε σιωπη,κουραση και ρουτινα.Δημιουργησε εντασεις χωρις αιτιολογια και προτασεις που δεν θα γινουν ποτε γεγονοτα.Κι οσο η προσπαθεια αποφυγης της αποδοχης συντελειται τοσο η σιωπη και η κουραση θα καταλαμβανουν ολο και περισσοτερο χωρο στο κενο της αποστασης.

....αχ να με παιρνατε σ αλλους κοσμους να πω αντιο στους

ανθρωπους και τα βασανα....

τους ουρανους μ εσας να αγκαλιασω και κει ψηλα,ψηλα οταν φτασω να πω ανασανα..ανασανα...UFO.....UFO......

Δυσκολες μερες και ευκολες νυχτες.Δεν γραφω πια απο αναγκη αλλα απο εξη.Κι οπως αποσταθεροποιουνται αργα και μεθοδικα οι συνοχες και οι συνηθειες, ο νους δημιουργει καινουργιες, ως αμυνα σ αυτα που χανονται,ως αντιδοτο στην δηλητηριαση της ληθης,ως αντικαταστατο σ οτι καταστρεφεται.
Αποπροσανατολισμενες γενιες,αυτοχειρες συνειδησεις,αυτοαμυνα και ενοχες,απολαυσεις που μετατραπηκαν σε μνημες και στοιχειωνουν τα ερημα μυαλα.
Η συνειδητοποιηση του θανατου μπορει να μετατρεψει το φως σε σκοταδι,την ηδονη σε πονο,την ενεργη μνημη σε ληθαργο και το αυτονοητο σε παραλογισμο.
Εως τοτε θα ακροβατουμε σε μια αποσυντονισμενη προσπαθεια ολοκληρωτισμου,σε μια γκιλοτινα που στομωσε η λεπιδα της,σε εναν τροχο της τυχης με φθαρμενη την ακιδα ορισμου,σε μια πυξιδα με σβησμενα τα σημεια του οριζοντα,σε εναν κοσμο που δεν λειτουργησε και δεν θα λειτουργησει.Ο χρονος ειναι η μοναδικη ελπιδα ανατροπης ολων των παραπανω με την προυποθεση να οριζεται σωστα κι οχι συμφωνα με οσα συμφερουν καθε φορα..........

Αποδοχες

Τα χρονια.οι μηνες,οι μερες,οι ωρες,τα λεπτα και τα δεπτερολεπτα, περικλειουν μεσα τους τις μνημες μας, και τις αναμνησεις μας, και οπως κυλουν ασταματητα παιρνουν μακρια μας ολα αυτα, αφηνοντας πισω ενα μεγαλο κενο, που ο καθενας μας προσπαθει να γεμισει με καθημερινες ανωφελες ασχολιες,με εφημερες απολαυσεις και υλικα κεκτημενα που κι αυτα με την σειρα τους παρασερνονται απο την δινη του χρονου και χανονται μακρια.

Αλιμονο στην θνητη μας μοιρα και στο τρωτο μας πεπρωμενο που θελοντας και μη καποια μερα θα υποκυψει στην δινη του χρονου και θα χαθει κι αυτο μαζυ με τ αλλα μακρια...........