Καθε νυχτα ο δρομος που οδηγει στην ληθη κλειδωνει τις πορτες του αφηνοντας με αντιμετωπο με τις μνημες που πολιορκουν το μυαλο.
Καθε νυχτα η πορεια προς την λυτρωση γινεται ακομα πιο δυσκολη προξενωντας μου περισσοτερες και οδυνηροτερα ανεπουλωτες πληγες.
Καθε νυχτα που περναει παντα εδω.....
Καθε νυχτα τα φαντασματα των αναμνησεων ζωντανευουν γυρω μου χωρις το παραμικρο ιχνος συμπαθειας και συμπονιας.
Καθε νυχτα οπως ολες τις νυχτες παραμενω απραγος και αγρυπνος ενω γιγαντωνονται μεσα μου οι φωνες του παρελθοντος.
Καθε νυχτα αναπολω την αυγη και εναποθετω τις ελπιδες μου στην αφιξη της.
Και καθως οι νυχτες κυλουν,ο χρονος λιγοστευει,οι δυναμεις εξαντλουνται,το κορμι κουραζεται και η ζωη περναει,κι οσα εμοιαζαν καποτε μελλοντικα τωρα εχουν γινει παρον και δυσκολα μπορουν να αλλαξουν.
Καθε νυχτα εδω στην ιδια παντα θεση,με την ιδια παντα προσμονη της αυγης..........