Confusion will be my epitaph,as i crawl a cracked and broken path..if we make it we can all sit back and laugh.....but i fear tommorow ill be crying,yes i fear tommorow ill be crying...........

Its the dark hours of the soul
when the nightmares take their toll
when the shadows come to mock
against the ticking of the clock
when the demons of the night
come like vultures for their bite
in the dark hours of the soul
when the nightmares take there toll............

We do beleive in Great Anatolikos spirit.........

Χανεται,το μυαλο απ ενα θαυμα πιανεται,μα η ζωη ποτε ξανα δεν φτιαχνεται,κι ειναι οι σιωπες που απομενουν......

under the eye of an ultrasound machine.........

Μπορει μια νυχτα σ ενα πελαγο βαθυ
ο νους μου παλι διχως λογο να βουλιαξει,
κι αυτη η λυπη που εχει μεσα μου απλωθει
να βρει λιμανι στην σιωπη κι εκει ν αραξει.....................

Δακρυ στο δακρυ γιναν ξανα οι νυχτες παγερες,
αδικα στο κοσμο ειν μοιρασμενες οι χαρες..........

My time's been taken with taken my time
by making my mind up to make up my mind.......

Καθε Τεταρτη ενα ταξιδι στις θαλασσες της Jazz/Reggae/Latin/Rock/Blues & Ethnic μουσικης.Στην γεφυρα του Β-cuti(Βρυουλων & Τρυπιας 33-Ν.Φιλαδελφεια)ο Markos ex amorgou(advanced listeners only)

You cant lose what you aint never had.....

Πουναι τα χρο...πουναι τα χρονια τα παλια
πουναι οι καιροι.....πουναι οι καιροι εκεινοι........

Στα χερια της μητερας μου κοιμοταν ο πατερας μου
και η ζωη ξημερωνε στα παιδικα μου ματια...
δε μιλαγε μα δακρυζε στην πρωτη καλημερα
λογια ειναι τα δακρυα κρυμμενα στο κορμι....
Στους ουρανους αρμενισε και το σακκακι ανεμισε
καιρος παει που εφυγε μα εγω τον περιμενω......

In the autumn of my madness which in coming wont be long
for the nights are now much darker and the daylights not so strong
and the things which i believed in are no longer quite enough
for the knowing is much harder and the goings getting rough.........

Στα ιδια μερη θα ξαναβρεθουμε......back to Athens.....

We sailed for parts unknown to man,where ships come home to die
no lofty peak,no fortress bold could match our captains eye
upon the seventh seasick day we made our port of call,a sand so white,and sea so blue,no mortal place at all........

And as the windshield melts
my tears evaporate
leaving only charcoal to defend
finally i understand the feelings of the few......

Τρεχαντηρακι με τα πανια σου,που ταξιδευεις γιαλο γιαλο
παρε και μενα ναρθω κοντα σου και βγαλε με στην Αμοργο....

Δεν θελω πια αλλους γιατρους κι αλλα νοσοκομεια...........

Δεν υπαρχουν αγιοι...μοναχα διαφορετικες ταριφες για τον καθενα....

i want to live,i want to give
ive been the miner for a heart of gold......